Ανάσταση του Λαζάρου

Θρηνεῖς Ἰησοῦ, τοῦτο θνητῆς οὐσίας.

Ζωοῖς φίλον σου, τοῦτο θείας Ἰσχύος.
 

Αυτό το Σάββατο τιμάμε την υπό του Χριστού Ανάσταση του φίλου Του Λαζάρου.

 

Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.

 

Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44)

 

Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».

 

Το έτος 890 μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν, κλπ

 

Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.

 

Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και το Χριστό.

 

Αυτή τη μέρα δεν γίνονται μνημόσυνα με κόλλυβα, σε ανάγκη μόνο απλό Τρισάγιο.

 

Ἀπολυτίκιον

Θέλοντας Χριστέ και Θεέ μας να δείξεις, προ της σταυρικής Σου Θυσίας, ότι είναι βέβαιο πράγμα η ανάσταση όλων των νεκρών, ανέστησες εκ νεκρών τον Λάζαρον. Για τούτο και εμείς, μιμούμενοι τα παιδιά που σε υποδέχθηκαν κατά την είσοδό Σου στην Ιερουσαλήμ, κρατούμε στα χέρια μας τα σύμβολα της νίκης, τα βάϊα και βοώμε προς Εσένα, τον νικητή του θανάτου: Βοήθησέ μας και σώσε μας, Συ που ως Θεός κατοικείς...

πηγή

ΣΥΜΜΕΤΟΧΑ ΤΑ ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΜΜΕ ΣΤΗΝ ΜΑΚΡΟΖΩΙΑ ΤΟΥ “ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ” ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Του Παναγιώτη Αποστόλου

Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
egerssi@otenet.gr

www.egerssi.gr

 

Η τραγωδία των Τεμπών, η ανθρώπινη τραγωδία της σύγκρουσης επιβατικής και εμπορικής αμαξοστοιχίας, ο άδικος χαμός τόσων νέων αθώων ανθρώπων, ταρακούνησε συθέμελα την ελληνική κοινωνία και την συνειδητοποίησε επιτέλους, πως ένοχοι δηλαδή, αυτής της ανθρώπινης τραγωδίας είναι οι πολιτικοί ταγοί της χώρας μας και συμμέτοχα τα Συστημικά τους όργανα, οι δημοσιογράφοι υπάλληλοι των μεγαλοεπιχειρηματιών ιδιοκτητών πάσης φύσεως Μέσου “Ενημέρωσης”!

 

Η ανθρώπινη τραγωδία των Τεμπών, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ανεκτικής συνείδησης του λαού μας! Ήταν η σπίθα που άναψε το φιτίλι της οργής του ελληνικού λαού κατά των δυναστών του, πολιτικών και δημοσιογράφων! Σε μια προσπάθεια επίρριψης ευθυνών των κυβερνητικών οργάνων σε όλους εκτός των ιδίων που νέμονται την Εξουσία! Οι δε μεγαλόσχημες δημοσιογράφοι, ακόμη και αυτήν την ανθρώπινη τραγωδία των Τεμπών προσπάθησαν να ωραιοποιήσουν προς χάριν της κυβέρνησης και της ιδιοκτησίας των Μέσων που εργάζονται, εξυπηρετώντας τα επαγγελματικά τους συμφέροντα!

 

Έντιμη δημοσιογραφία, σαν τη μύγα μες το γάλα… 

 

Όμως σε αυτούς τους πολύ χαλεπούς καιρούς, λίγοι είμασταν εκείνοι που ορθώσαμε ανάστημα κατά αυτής της διαπλοκής που ως ομφάλιος λώρος έσφιγγε και θρυμμάτιζε το κορμί και το μυαλό των Ελλήνων! 

 

Ας θυμηθούμε λοιπόν, τι έγραφα στις 6 Μαΐου 2022 σε άρθρο μου με τίτλο: “Ο ομφάλιος λώρος κυβέρνησης – ΜΜΕ καταργεί τη Δημοκρατία και την Ελευθερία…”: 

 

Η Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μετσόλα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου ισχυρίστηκε πως, Ελευθερία και Δημοκρατία δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς την ελευθεροτυπία!

 

Υπάρχει όμως ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα; Δηλαδή το κύριο συστατικό της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας στις ελεύθερες δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες!

Αφού τα όργανα της ΕΕ καταγγέλλουν την Ελλάδα! 

 

Αφού στην λίστα των “Δημοσιογράφων χωρίς σύνορα” για το 2022 το World Press Freedom Index αναφέρει πως, ο δείκτης ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα είναι στην 108η θέση, από τις 180 χώρες και περιοχές του πλανήτη!

 

Αλλ΄ όμως, το φοβερό, το τραγικό, δεν είναι ότι η Ελλάς είναι με τον χειρότερο δείκτη στην Ευρώπη, αλλά το γεγονός ότι σε ένα χρόνο επί κυβερνήσεως τρίτου χρόνου Μητσοτάκη κατρακύλησε 38 θέσεις! Κι από την 70η θέση βρέθηκε στην 108η θέση!

 

Προπαγανδισμός και σκοταδισμός των ΜΜΕ…

 

Απίστευτο κι όμως αληθινό, για τους Ευρωπαίους βεβαίως, γιατί για τους Έλληνες είναι μια πιστοποιημένη πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους επί δεκαετίες!

 

Όταν η Ελευθερία του Τύπου και των ΜΜΕ στην Πατρίδα μας είναι προβληματική!

 

Ήταν πάντα προβληματική, μα ιδιαίτερα στα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η Ελευθερία του Τύπου και των ΜΜΕ “δολοφονήθηκε”, με τις λίστες Πέτσα της τρομοκράτησης του λαού, με τις ανεξιχνίαστες δολοφονίες και δημοσιογράφων που τα ΜΜΕ ξεχνούν και προσπερνούν γρήγορα προβάλλοντας άλλα υποδεέστερα ζητήματα!

 

Όπου τα Συστημικά κανάλια Πανελλήνιας εμβέλειας παπαγαλίζουν ότι ακριβώς εξυπηρετεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη!

 

Αυτά τα φιλοκυβερνητικά Μέσα ξέχασαν γρήγορα τον Covid-19 όταν η κυβέρνηση έπρεπε να αποπροσανατολίσει τον λαό, επειδή “έπρεπε” να πάρει πίσω την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού! Έτσι στα γρήγορα “θεραπεύτηκε” ο Covid-19!

 

Ακολούθως το ενδιαφέρον τους στράφηκε στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, συντασσόμενοι με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, πως βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας! Κάνοντας γαργάρα, ότι η ρωσική εισβολή προκλήθηκε από την ειλημμένη Αμερικανική και Νατοϊκή απόφαση, ένταξης της Ουκρανίας στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας! 

 

Και στις δυο περιπτώσεις απαγορευόταν να ακουστεί η αντίθετη άποψη από τα Συστημικά ΜΜΕ!

 

Στη συνέχεια έπρεπε τα βλέμματα του ελληνικού λαού να μην βλέπουν τα οικονομικά σκάνδαλα των αγαπημένων κυβερνητικών παιδιών, δεν έπρεπε να θυμούνται τα χαράτσια της ΔΕΗ, τις αυξήσεις των ειδών πρώτης ανάγκης, του πετρελαίου θέρμανσης κίνησης και της βενζίνης!

 

Έτσι επί πολλές εβδομάδες, μήνες ολόκληρους είχαν ως πρώτα θέματα στα δελτία τους, εγκλήματα της Πάτρας, του Λιγνάδη, των Γλυκών Νερών και πάει λέγοντας!

 

Η Μεταπολίτευση εξέθρεψε δαίμονες…

 

Αλλά αυτό έκαναν πάντα τα ΜΜΕ από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα!

 

Από τα χρόνια της επονομαζόμενης Μεταπολίτευσης και ακόμη περισσότερο στα χρόνια των Μνημονίων, τα ΜΜΕ της Πατρίδος μας “πλέουν σε αχαρτογράφητα νερά”! Σ΄ αυτές τις δεκαετίες ανδρώθηκαν πολιτικά τζάκια, διαπλοκής και διαφθοράς! Τα οποία στηρίχτηκαν, προωθήθηκαν και μεγαλούργησαν από κάποιους κατ΄ όνομα και μόνο μεγάλο-δημοσιογράφους, οι οποίοι είχαν ως μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εργοδοτών τους, από τη στιγμή που αυτοί δεν ήταν μόνο εκδότες εφημερίδων, ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών και ραδιοφώνων, αλλά κατά καιρούς αναλάμβαναν και μεγάλα έργα του Ελληνικού Δημοσίου μέσω των επιχειρήσεών τους.

 

Επακόλουθη βεβαίως, ήταν και η προσωπική προβολή αυτών των δημοσιογράφων, που κάποια στιγμή εκμεταλλευόμενοι αυτήν την προβολή, μεταπηδούσαν στον πολιτικό στίβο για να ασχοληθούν με την “επίλυση” των προβλημάτων μας.

 

Έτσι, μεταξύ πολιτικής και δημοσιογραφίας, δημιουργήθηκε ένας ομφάλιος λώρος που σφιχταγκάλιασε το κορμί του Ελληνικού λαού, με αποτέλεσμα να το θρυμματίσει

 

Κατασκευαστές της είδησης...

 

Αυτοί οι μεγάλο-καναλάρχες και οι μεγάλο-δημοσιογράφοι υπάλληλοί τους, ποτέ δεν ανέδειξαν τα θεσμικά και δομικά προβλήματα της χώρας μας! Ποτέ δεν πρόλαβαν το κακό που φαινόταν ότι ερχόταν! Ποτέ δεν ενημέρωσαν το λαό για το ποιοι φταίνε για την ολοσχερή καταστροφή μας! Ποτέ δεν μίλησαν με ονοματεπώνυμα για τις εγκληματικές πολιτικές φιγούρες που κατέστρεψαν τη ζωή μας!

 

Γιατί, ως σκοπό δεν είχαν και δεν έχουν την ενημέρωση του λαού, αλλά διά μέσω της τεχνικής πολιτικής πόλωσης και της διασποράς της κατασκευασμένης είδησης, σκοπό έχουν να γεμίζουν τους “κρυφούς” αλλά και φανερούς προσωπικούς λογαριασμούς στις τράπεζες και τις offshore εταιρείες τους…

 

Αυτό το Σύστημα πολιτικής και δημοσιογραφίας, λειτούργησε και εν μέσω της επιδημίας του Covid-19! Έντεκα ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν – αρχικά – για σποτάκια και μακέτες στην τηλεόραση και τον Τύπο, τα οποία πήραν οι μεγαλοεκδότες για να μας διακηρύσσουν από το πρωί έως το βράδυ, πως πρέπει να μένουμε στο σπίτι! Ολόκληρο το 24ωρο και ειδικότερα τα δελτία ειδήσεων αυτών των Συστημικών καναλιών και ραδιοφώνων, ήταν αφιερωμένα στον κορονοϊό! Απόλυτη πλύση εγκεφάλου του ελληνικού λαού, προς αποφυγή σκέψης από όλα τα άλλα κορυφαία προβλήματα που τον απασχολούσαν και τον απασχολούν! Λίγα έως καθόλου λεπτά για τα εθνικά μας θέματα!

 

Οι “Νονοί” του Συστήματος…

 

Αυτοί “οι φρουροί του καθεστώτος της Μεταπολίτευσης και των Μνημονίων”, σιωπούν για την παράνομη μετανάστευση που “πνίγει” την Ελλάδα, αλλοιώνοντας την Εθνική της σύσταση και την αμιγώς Ορθόδοξη οντότητά της!

 

Όπως σιώπησαν και απέκρυψαν τους ενόχους που συμμετείχαν σε τόσα μεγάλα πολίτικο-οικονομικά σκάνδαλα! Του χρηματιστηρίου, των Ομολόγων, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των οικονομικών σκανδάλων της Siemens και της Novartis και τόσων άλλων!

 

Γιατί πίσω από αυτά τα σκάνδαλα είναι όλα εκείνα τα πολιτικά πρόσωπα που με τους ιδιοκτήτες αυτών των δημοσιογραφικών Ομίλων έχουν δημιουργήσει μια παράξενη σχέση. Τους διέπει μια ομερτά που δεν θα σπάσει ποτέ! Και αν κάποια στιγμή ρίχνουν στην πυρά ένα πολιτικό πρόσωπο, είναι κατόπιν ανώτατης εντολής! Όταν πρέπει να δοθεί “μπροστά” ένα εξιλαστήριο θύμα για να σωθούν οι μεγαλύτεροι “Νονοί” του Συστήματος!

 

Αφού “χέρι που σε ταΐζει δεν το κόβεις”, από τη στιγμή που αρκετοί από αυτούς τους “αντικειμενικούς” κονδυλοφόρους έχουν διορίσει τα σόγια τους στη Βουλή και το Δημόσιο και πολλοί από τους ίδιους είναι έμμισθοι υπάλληλοι των κομμάτων και των ιδρυμάτων τους, που τα πληρώνει ο ίδιος ο λαός! Ναι όλοι αυτοί, είναι το μακρύ χέρι της κρίσεως, το μακρύ χέρι της Εξουσίας!

 

Μπροστά στο συμφέρον τους θυσιάζουν τα εθνικά μας θέματα…

 

Αυτό το μακρύ χέρι της Εξουσίας, οι ιδιοκτήτες των Συστημικών ΜΜΕ και τα φερέφωνά τους οι μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι, “έκρυψαν” επιμελώς από τον ελληνικό λαό, το εθνικό έγκλημα της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία εισηγήθηκε θετικά στην γνωμοδοτική της έκθεση στο αίτημα του Κοσσυφοπεδίου, ώστε να ενταχθεί στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπίας, την Τρίτη 16 Απριλίου 2024! Εισήγηση, που η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης την ψήφισε με ευρεία πλειοψηφία!

 

Όμως αυτή η προδοτική ενέργεια εκ μέρους της αντιπροσωπίας της ΝΔ είναι μια de jure αναγνώριση του κράτους του Κοσσυφοπεδίου, που κατά το παρελθόν καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν είχε καν διανοηθεί να προβεί σε έμμεση αναγνώριση κράτους Κοσσυφοπεδίου, αφού κάτι τέτοιο θα υποδήλωνε την απόσχιση εδάφους της Σερβίας από το σερβικό εθνικό κορμό! Γι΄ αυτό αυτή η προδοτική ενέργεια της Νέας Δημοκρατίας και κυρίως της Οικογένειας Μητσοτάκη, υπονομεύει την εδαφική ακεραιότητα και ανεξαρτησία της Κύπρου μας, αφού ανοίγει και ενισχύει την όρεξη του Τούρκου Σουλτάνου Ρ. Τ. Ερντογάν για την αναγνώριση του Τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, ως κυρίαρχου κράτους, από τη στιγμή μάλιστα που η Τουρκία ήταν εγγυήτρια δύναμη στο Νησί!

 

Επίσης αυτή η αντεθνική ενέργεια διέρρηξε τους διαχρονικούς φιλικούς δεσμούς της Ελλάδας και με τη Σερβία! 

 

Και μπροστά στη γενικευμένη κατακραυγή από τη Σερβία και την Κύπρο, το Μαξίμου, αλλά και ο ΥΠΕΞ Γιώργος Γεραπετρίτης προσπάθησαν να αναδιπλωθούν, τονίζοντας πως δεν θα αναγνωριστεί το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος!

 

Όμως, όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά! Και ο καπνός που αναδύεται από την αντεθνική ενέργεια της Ντόρας Μπακογιάννη είναι πολύ δύσοσμος!

 

Αλλά επίσης, αυτά τα ΜΜΕ της ελληνικής συμφοράς, αντί να συχτιρίζουν την ελληνική κυβέρνηση, που ανέχεται την φυλάκιση του εκλεγμένου Δημάρχου Χειμάρρας από το αλβανικό καθεστώς, θριαμβολογούν για την τοποθέτηση του Φρέντη Μπελέρη στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ! 

 

Δηλαδή αντί ο εντολοδόχος Πρωθυπουργός της Ελλάδος Κυριάκος Μητσοτάκης να έχει φροντίσει να ελευθερωθεί από την αλβανική φυλακή ο Φρέντη Μπελέρη, τον τοποθετεί ως υποψήφιο στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ, αδυνατίζοντας περαιτέρω τον Βορειοηπειρωτικό αγώνα των καταπιεσμένων συμπατριωτών μας στη Βόρειο Ήπειρο και ενισχύοντας τα φασιστικά και επεκτατικά σχέδια του Έντι Ράμα!

 

Ανοίγοντας ταυτόχρονα και ενισχύοντας την όρεξη του καθεστωτικού Αλβανού Πρωθυπουργού για το μεγαλόπνοο σχέδιό του, της δημιουργίας δηλαδή της Μεγάλης Αλβανίας! Σχέδιο που καλοβλέπει και η Τουρκία!

 

Στοχοποιούν όποια ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη φωνή… 

 

Προ ολίγων 24ωρων τα ίδια Συστημικά Μέσα παραπληροφόρησης στοχοποίησαν διαστρεβλώνοντας ομιλία στη Βουλή των Ελλήνων, Βουλευτή του κόμματος Νίκη! Του καρδιοχειρουργού Νίκου Παπαδόπουλου, ο οποίος εκτός από σπουδαίος επιστήμονας, ο οποίος χαίρει εκτιμήσεως στην ιατρική κοινότητα, εξελίσσεται και σε ένα σπουδαίο πολιτικό, από τη στιγμή που ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας!

 

Έτσι ο κ. Παπαδόπουλος θεώρησε χρέος του να τοποθετηθεί:

«…Δεν θεωρώ ότι οφείλω να ανακαλέσω κάτι από όσα είπα, από τη στιγμή που έγινε στοχευμένη διαστρέβλωση των λεγομένων μου. Δήλωσα και δηλώνω για ακόμη μία φορά πως δεν είμαι υπέρ της οποιασδήποτε μορφής βίας από όπου κι αν προέρχεται. Δεν προκύπτει καμία διάθεση εκ μέρους μου να προκαλέσω, αντίθετα έδειξα την δυσαρέσκεια μου για το γεγονός που έλαβε χώρα σε Ιερό Ναό στην Καβάλα…»!

 

Αλλά η κακεντρέχεια των Συστημικών ΜΜΕ δεν σταμάτησε εκεί, αναγκάζοντας τον Βουλευτή Θεσσαλονίκης να πει:

«…Όσο για τις στοχευμένες ανακρίβειες, ότι ο πρόεδρος του κινήματος κ. Δημήτρης Νατσιός με κάλεσε να δώσω εξηγήσεις στο Πειθαρχικό Συμβούλιο για όσα είπα στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής στις 22/04/2024, αυτές είναι απλά στη σφαίρα της φαντασίας αυτών που τις επινόησαν με σκοπό να βλάψουν για άλλη μια φορά την ενότητα της “ΝΙΚΗΣ”, την προσωπική μου υπόληψη ως Βουλευτού, αλλά και την ανερχόμενη δημοσκοπική εκτίναξη του κινήματος “ΝΙΚΗ”. Βεβαιώνω όλα εκείνα τα Μέσα, που μεταχειρίστηκαν fake news, πως κάθε παρόμοια άθλια προσπάθειά τους, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να κάνει πιο δυνατή την πατριωτική, δημοκρατική προσπάθειά του κινήματός μας»!

 

Έρχεται το τέλος της ΝΤΠ και της Παγκοσμιοποίησης…

 

Θα κλείσω με το τελείωμα ενός πονήματος του κ. Νίκου Νικολόπουλου, πρώην Βουλευτή και Πρόεδρο του “Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος”: 

«…Στις ευρωεκλογές θα κριθούν αυτές οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οδήγησαν στην φτώχεια και την διάλυση του κοινωνικού κράτους. Οι αλαζόνες της πράσινο-κόκκινης - με ελάχιστο μπλε - διεφθαρμένης πολιτικής εξουσίας θα υποστούν το σοκ της “προσγείωσης” και θα είναι ένα σοκ αιφνιδιαστικό που θα προκαλέσει … ίλιγγο!

 

Οι δημοσκοπήσεις εν όψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου θα καταδειχθούν για άλλη μια φορά “μαϊμουδίσιες”… Όπως στην Ευρώπη, έτσι και στην Ελλάδα, θα τερματιστεί ο ανίερος μεγάλος συνασπισμός της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ του καθεστώτος της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ και της ατζέντας WOKE που ιστορικά κυριαρχούσε στην ευρωπαϊκή πολιτική.

 

Αντ' αυτού, θα δημιουργηθεί μια ισχυρή ΔΕΞΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ που θα κατέχει τις κορυφαίες θέσεις και επιτέλους θα αλλάξει την πολιτική ρότα προς όφελος των πολλών, των αδύνατων, προς όφελος της απαιτούμενης ισορροπίας ανάμεσα στους ψυχρούς αριθμούς και οικονομικούς δείκτες και τις ανάγκες και το αυτονόητο δικαίωμα των ανθρώπων, να ζουν, να εργάζονται και να διαβιούν αξιοπρεπώς»!

Η δημοκρατία δεν είναι της μόδας στους νέους! (σύμφωνα με έρευνα του ακραία νεοταξικού Ιδρύματος του George Soros, Open Society Foundations)

Γράφει ο Γιώργος Λυκοκάπης 

 

«Οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο θέλουν ακόμα να πιστεύουν στη δημοκρατία, αλλά από γενιά σε γενιά αυτή η πίστη εξασθενεί καθώς αυξάνονται οι αμφιβολίες για την ικανότητά της να επιφέρει συγκεκριμένες αλλαγές στη ζωή τους», ανέφερε ο πρόεδρος του ιδρύματος Open Society Foundations, (του Σόρος) Μαρκ Μάλοχ Μπράουν, σχετικά με πρόσφατη έρευνα του που δημοσίευσε ο Guardian. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 30 χώρες και οι απόψεις των νέων ανθρώπων για την δημοκρατία είναι ένα από τα πιο αξιοσημείωτα αποτελέσματα της.
 

Σύμφωνα με την έρευνα, οι ηλικίες 18-35 ετών υποστήριξαν πως τα αυταρχικά καθεστώτα μπορούν να καλύψουν καλύτερα τις επιθυμίες των πολιτών σε ποσοστό 42%, ενώ οι άνω των 56 σε ποσοστό 20%. Την ίδια στιγμή, αν και στην συντριπτική τους πλειονότητα οι πολίτες δηλώνουν πως προτιμούν να ζουν σε μία δημοκρατία, ένα ποσοστό της τάξης του 20% προτιμά να ζει σε «αυταρχικό κράτος». Οι άνω των 56 ετών εμφανίζονται να υποστηρίζουν την δυτικού τύπου δημοκρατία σε ποσοστό 71% και οι ηλικίες 18-35 την υποστηρίζουν κατά 57%.

 

Ένα άλλο χαρακτηριστικό αποτέλεσμα της έρευνας, είναι πως το 58% ανησυχεί ότι οι πολιτικές αναταραχές στις χώρες τους θα οδηγήσουν σε βία. Δεν προκαλεί έκπληξη πως οι πολίτες στη Νότια Αφρική, στην Κένυα (79%), στην Κολομβία (77%) και στη Νιγηρία (75%) ανησυχούν για αυτό το ενδεχόμενο, όμως πραγματικά εντυπωσιάζει πως παρόμοιες ανησυχίες έχουν και τα 2/3 των ερωτηθέντων σε ΗΠΑ και Γαλλία! Το 42% των πολιτών ανησυχεί για την ανασφάλεια, ποσοστό που ξεπερνά το 60% σε λατινοαμερικανικές χώρες. Την ίδια στιγμή, πάνω από τους μισούς ερωτηθέντες (53%) δήλωσαν πως η χώρα τους πάει σε λάθος κατεύθυνση και το 1/3 ανέφεραν ότι οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για το συμφέρον του λαού.

 

Σύμφωνα με το ίδρυμα που πραγματοποίησε την έρευνα «η εμπιστοσύνη στα θεμελιώδη στοιχεία της δημοκρατίας συνυπάρχει με βαθιές αμφιβολίες για την πρακτική και τον αντίκτυπό της στον πραγματικό κόσμο»… Σίγουρα, βρισκόμαστε πολύ μακριά από το “Τέλος της Ιστορίας”, την κατά Φράνσις Φουκουγιάμα κυριαρχία της δυτικού τύπου φιλελεύθερης δημοκρατίας, την θεωρία που μεσουρανούσε για χρόνια μετά την πτώση του κομμουνισμού.

 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως σε μία σειρά από εκλογικές αναμετρήσεις αναδεικνύονται είτε πολιτικά outsider, είτε ηγέτες που θεωρούνταν μέχρι πρότινος γραφικοί, περιθωριακοί ακόμα και ακραίοι (από τον Μπολσονάρου στην Βραζιλία μέχρι τον Μιλέι στην Αργεντινή) ενώ παρατηρείται μία όλο και μεγαλύτερη συρρίκνωση των παραδοσιακών πολιτικών οικογενειών, των Κεντροδεξιών-Φιλελεύθερων και των Κεντροαριστερών-Σοσιαλδημοκρατικών (χωρίς φυσικά να λείπουν και οι επιμέρους εξαιρέσεις). 

 

Γιατί αμφισβητείται η δημοκρατία; 

 

Τί εξηγεί, λοιπόν, την αμφισβήτηση της δημοκρατίας; Ένα λόγος έχει να κάνει με την περιβόητη παγκοσμιοποίηση, καθώς το άνοιγμα των συνόρων και το ελεύθερο εμπόριο δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες για οικονομική άνοδο (τουλάχιστον στο σύνολο του πληθυσμού) αλλά συνδέθηκε με την αύξηση των οικονομικών ανισοτήτων και την συμπίεση του κόστους εργασίας. 

 

Στις προκλήσεις που επέφερε η παγκοσμιοποίηση ήρθε να προστεθεί ένα “κοκτέιλ” αλυσιδωτών κρίσεων: Από την οικονομική κρίση της περιόδου 2008-2009 που επέτεινε τις ανισότητες, την μεταναστευτική που ακολούθησε τον πόλεμο στην Συρία, την πανδημική όπου επιβλήθηκαν πρωτοφανή περιοριστικά μέτρα που δεν είχαν παρθεί ούτε σε καιρούς πολέμου και τέλος την ενεργειακή- πληθωριστική κρίση που ακολούθησε την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν κατά της ρωσικής οικονομίας (με συνέπεια να μετατραπεί ακόμα και η κραταιά Γερμανία, στον “μεγάλο ασθενή” της ΕΕ).

 

Οι νεότερες ηλικίες που εμφανίζονται να αμφισβητούν την δημοκρατία σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι η γενιά των πατεράδων και των παππούδων της, δεν έχουν εμπειρίες από την “χρυσή εποχή” του κράτους πρόνοιας και του προστατευτισμού, αλλά μπήκαν στα “βαθιά” μιας υπερ-ανταγωνιστικής εποχής που αντιμετωπίζει απανωτές κρίσεις και μία σειρά νέων προκλήσεων, από την κλιματική αλλαγή, μέχρι την επέλαση της τεχνητής νοημοσύνης. Στα καθ’ ημάς, η πρόσφατη έρευνα της “Καθημερινής” έδειξε πως η ηλικιακή ομάδα των 17-44 κρίνει με πολύ μεγαλύτερη αυστηρότητα την Μεταπολίτευση, από ό,τι οι γενιές των πατεράδων και των παππούδων τους. 

 

Ταυτόχρονα, η άνοδος των κοινωνικών δικτύων επέφερε και την υποβάθμιση των παραδοσιακών-συστημικών Μέσων Ενημέρωσης. Όμως, αν και τα κοινωνικά δίκτυα επέφεραν μία πραγματική επανάσταση στην ενημέρωση και την πληροφορία, ταυτόχρονα είναι έκθετα σε fake news και παραπληροφόρηση, που δεν γίνεται πάντα αντιληπτή από το κοινό. Όλοι σίγουρα έχουμε στον περίγυρο μας ανθρώπους που σε μία συζήτηση θα αναφέρουν “είδα την συγκεκριμένη είδηση στο Facebook ή στο TikTok”, χωρίς να ελέγχουν την ορθότητα-ακρίβεια αυτών που διάβασαν. 

 

Αναμφισβήτητα, η επιδημία των πλαστών ειδήσεων υπονομεύει διαρκώς τους δημοκρατικούς θεσμούς. Από την άλλη, υπάρχει διευρυμένη έλλειψη εμπιστοσύνης στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, που εκλαμβάνονται ως μέρος του ευρύτερου συστήματος εξουσίας, φυσικά όχι πάντα αδικαιολόγητα. Ταυτόχρονα, το κοινό που ενημερώνεται από τα social media ανήκει πρωτίστως σε νέους ανθρώπους που έχουν από την μια εξοικείωση με την τεχνολογία και από την άλλη δεν έχουν τις ιστορικές μνήμες των παλαιότερων γενεών, συχνά δεν τους λένε απολύτως τίποτα οι παραδοσιακές πολιτικές-κομματικές ταυτίσεις-διαιρέσεις.

 

Οι πολιτικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης 

 

Όμως, η παγκοσμιοποίηση δεν είχε μόνο τεκτονικές οικονομικές-κοινωνικές συνέπειες, αλλά και πολιτικές, καθώς λείανε τις διαφορές των παραδοσιακών κομμάτων, με συνέπεια κοινωνικά στρώματα, είτε από την όλο και πιο συρρικνωμένη (στην Δύση) εργατική τάξη, είτε από “πιεζόμενα” μεσαία στρώματα, να αισθάνονται πως δεν αντιπροσωπεύονται από τα παραδοσιακά κόμματα. Για παράδειγμα, μετά την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού και τον θρίαμβο του οικονομικού φιλελευθερισμού, η σοσιαλδημοκρατία άρχισε να απομακρύνεται από τις ιδεολογικές της ρίζες, υιοθετώντας μέτρα λιτότητας, που αποδομούσαν το κοινωνικό κράτος που η ίδια είχε δημιουργήσει. Οι περιπτώσεις των Νέων Εργατικών του Τόνι Μπλερ και του Γερμανού σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρντ Σρέντερ είναι εμβληματικές. 

 

Την ίδια στιγμή στης ΗΠΑ ένας κροίσος, ο Ντόναλντ Τραμπ, έφτασε να γίνει η “φωνή” των “ξεχασμένων Αμερικανών”, αμφισβητώντας την παγκοσμιοποίηση στο “γήπεδο” της, την ίδια Μητρόπολη του ελεύθερου καπιταλισμού, με την κομμουνιστική Κίνα να εμφανίζεται ως θιασώτης του ελεύθερου εμπορίου και πολέμια του προστατευτισμού! Η άμβλυνση των παραδοσιακών διαχωριστικών γραμμών (Δεξιά-Αριστερά κτλ) έχει ως συνέπεια και την άνοδο α-πολιτικών συμπεριφορών, όπως την αποχή από τις εκλογές, την γενική παραίτηση από την πολιτική (υπό την γενίκευση “όλοι ίδιοι είναι”), ή την ψήφο διαμαρτυρίας. 

 

Μία έτερη πολιτική συνέπεια της παγκοσμιοποίησης είναι ότι η Κεντροαριστερά και η Σοσιαλδημοκρατία, ένεκα της προσχώρησης της στον οικονομικό φιλελευθερισμό, έγινε περισσότερο “δημοκρατική: Έγινε σημαιοφόρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των μεταναστών, των ομοφυλόφιλων κ.α. Την ίδια στιγμή, διαμορφώνεται μία νέα διαιρετική τομή παγκοσμίως που έχει ως επίκεντρο και τα ταυτοτικά ζητήματα (σύνορα, φύλο κτλ) με ευρεία κοινωνικά στρώματα να δυσφορούν στην άτυπη συναίνεση των κυρίαρχων πολιτικών κομμάτων σε αυτά (ακόμα και της Αριστεράς, για να θυμηθούμε το ελληνικό παράδειγμα). 

 

Μάλιστα, ακούγεται ειρωνικό πως δεν ήταν τελικώς η οικονομική κρίση που μετέβαλε δραματικά τους πολιτικούς συσχετισμούς στην ΕΕ, όπως ισχυρίζονταν ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το μεταναστευτικό, όπου ο μνημονιακός-κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ είχε μετατραπεί στον κυριότερο ευρωπαίο υποστηρικτή της πολιτικής “ανοιχτών θυρών” της Μέρκελ, πολιτική που πλέον αποστρέφεται ακόμα και το κόμμα της. Την ίδια στιγμή, το πολυπολιτισμικό μοντέλο που υποστήριζε σταθερά η Σοσιαλδημοκρατία έχει μετατραπεί σε παράδειγμα προς αποφυγή, ακόμα και για τις χώρες-πρότυπο πολυπολιτισμού, όπως την Σουηδία, λόγω της εκρηκτικής ανόδου της εγκληματικότητας από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση.

 

Νέα Δεξιά και δημοκρατία 

 

Οι έννοιες του έθνους, της ταυτότητας και των συνόρων επανέρχονται με ορμή στο προσκήνιο και τις αξιοποιούν πολιτικά-εκλογικά η Νέα Δεξιά, με την Κεντροδεξιά να τρέχει από πίσω, αλλά και μέρος της Αριστεράς να ακολουθεί, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το κόμμα της Σάρας Βάγκενκνεχτ στην Γερμανία που προήλθε από την διάσπαση του Die Linke και προκρίνει τον έλεγχο της μετανάστευσης, στον αντίποδα των παραδοσιακών θέσεων της Αριστεράς. Κόμμα που μάλιστα γνωρίζει δημοσκοπική άνοδο. 

 

Πάντως, ασχέτως της άποψης που έχουν οι πολίτες για την δημοκρατία στις σχετικές έρευνες, τα κόμματα της Νέας Δεξιάς δεν αμφισβητούν ανοιχτά την δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό, αν και αυτό δεν αρκεί για εφησυχασμό πόσο μάλλον όταν έχουμε δει να υπονομεύεται το κράτος δικαίου ακόμα και κατ’ όνομα φιλελεύθερες κυβερνήσεις. Περισσότερο αμφισβητούν την ανεπιτυχή διακυβέρνηση των χωρών τους από τα κατεστημένα κόμματα και την άτυπη-διακομματική συναίνεση σε ταυτοτικά ζητήματα, για αυτό αποκτούν όλο και μεγαλύτερη απήχηση παγκοσμίως.

 

πηγή

Ο ιατρικός σύλλογος και ο ιατρικός τουρισμός.

Γράφει ο Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Καρδιολόγος 

 

Ιατρικός σύλλογος και ιατρικός τουρισμός. Η κατάσταση του συστήματος υγείας στη χώρα μας. 

 

(άρθρο-Ιατρικός σύλλογος και ιατρικός τουρισμός-) 

Αυτή τη στιγμή η κατάσταση του συστήματος υγείας στη χώρα μας βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Το κρατικό σύστημα υγείας πνέει τα λοίσθια. Όποιος έχει την ατυχία να χρειαστεί να επισκεφθεί επειγόντως ένα νοσοκομείο, μπορεί να το καταλάβει από την πρώτη ματιά. Τεράστιες ουρές με πολύ λίγο προσωπικό και ανεπαρκή μέσα καθιστούν το μείγμα πραγματικά εφιαλτικό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα κυριολεκτικά πλέον να χάνονται ανθρώπινες ζωές. 

 

Το χειρότερο είναι ότι σιγά σιγά αρχίζουμε όλοι και εθιζόμαστε στην κατάσταση αυτή και ενώ υφιστάμεθα τις συνέπειες της διαλύσεως του συστήματος το αντιμετωπίζουμε με απάθεια. Ο ιδιωτικός τομέας, από την άλλη πλευρά γίνεται περισσότερο από κάθε φορά αδηφάγος, διότι θέλει να αυξήσει τα κέρδη του και επειδή ακριβώς ολοένα και μειώνεται ο πληθυσμός που μπορεί να κάνει χρήση των υπηρεσιών του, λόγω υψηλού κόστους, προσπαθεί με κάθε τρόπο και εκτός ενδείξεων να αυξήσει την πίτα του. 

 

Η ιατρική εκπαίδευση στη χώρα μας. 

 

Από την άλλη πλευρά, η ιατρική εκπαίδευση βρίσκεται στο κατώτερο δυνατό σημείο με ειδικευόμενους γιατρούς, όπως αναφέραμε και πρόσφατα σε κάποιο άρθρο μας, να εκπαιδεύονται κυριολεκτικά μόνοι τους χωρίς να αποκτούν τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες που θα τους επιτρέψουν να συνεχίσουν να εργάζονται στο σύστημα υγείας αποδοτικά για τους συνανθρώπους τους. Ικανά και φιλόδοξα στελέχη του χώρου της υγείας αποχωρούν από τη χώρα και πηγαίνουν σε άλλες χώρες για να προσφέρουν εκεί τις υπηρεσίες τους, αλλά και για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Η χώρα μας παρουσιάζει την εικόνα μιας τριτοκοσμικής στην υγεία, όπως και σε άλλα επίπεδα χώρας. 

 

Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος και ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών. 

 

Αυτή λοιπόν τη στιγμή που θα περίμενε κανείς μια ουσιαστική παρέμβαση από τους ιατρικούς συλλόγους εκείνο το οποίο αντιμετωπίζουμε είναι η άκρατη κομματικοποίηση και η χρήση των συλλόγων για προσωπικές φιλοδοξίες. Ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου αφού πρώτα έδωσε τις εξετάσεις του κατά την περίοδο του κορωνοϊού, ακολουθώντας και προπαγανδίζοντας τις κυβερνητικές θέσεις, αυτή τη στιγμή κοσμεί το ψηφοδέλτιο για τις ευρωεκλογές του κυβερνώντος κόμματος. Πού να ασχοληθεί με τα θέματα υγείας; Αυτή τη στιγμή ασχολείται με τα προσωπικά θέματα της εκλογής του και αν τυχόν εκλεγεί, φυσικά θα εγκαταλείψει τη θέση του για μια θέση στο ευρωκοινοβούλιο. 

 

Από την άλλη πλευρά, ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, έχοντας υποστεί την αποδοκιμασία από το κόμμα που κατά τις δηλώσεις του υπηρετεί με συνέπεια όλη του τη ζωή, κατά τη διάρκεια των περιφερικών εκλογών,προσπαθεί με κάθε τρόπο να ανακτήσει θέσεις και να πάρει πόντους στον αγώνα για την επίτευξη των προσωπικών του φιλοδοξιών. 

 

Ιατρικός σύλλογος και ιατρικός τουρισμός. Το νέο όραμα. 

 

Βλέπουμε λοιπόν τον τελευταίο καιρό μια τεράστια κινητικότητα με συνέδρια, τα οποία οργανώνονται στη χώρα μας και με τη συμμετοχή διαφόρων παραγόντων από την κυβέρνηση, από τους φορείς αλλά και από φορείς του εξωτερικού. Το νέο όραμα του ιατρικού συλλόγου αλλά και των παραγόντων αυτών είναι ο περίφημος ιατρικός τουρισμός στην Ελλάδα. Ωραίο ακούγεται και μάλιστα μπορεί υπό προϋποθέσεις για ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν ειδικές γνώσεις, να ακουστεί ως κάτι το οποίο προωθεί την ιατρική και την βγάζει από τα σύνορα της χώρας μας για να την διαφημίσει στο εξωτερικό. Μήπως όμως δεν είναι τα πράγματα έτσι; Μήπως πρέπει να δούμε βαθύτερα Τι ακριβώς συμβαίνει; 

 

Η Ελλάδα σαν προορισμός για υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και τεχνητή γονιμοποίηση. 

 

Ποιο είναι το αντικείμενο του ιατρικού τουρισμού; Επί της ουσίας σχετίζεται με την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και όσα έχουν σχέση με αυτήν. Δεν είναι κάτι το οποίο προέκυψε ξαφνικά. Δεν ξέρω αν γνωρίζουμε ότι το νομικό πλαίσιο στη χώρα μας για θέματα τεχνητής γονιμοποίησης, παρένθετης μητέρας και όσα έχουν σχέση με αυτά είναι από τα πιο χαλαρά. Ίσως το χαλαρότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και όχι μόνο. Όντας παλαιότερα μιλώντας με κάποιους από τους γιατρούς που ασχολούνται με την εξωσωματική γονιμοποίηση, μου είχε πει ότι ότι πραγματικά ήταν αναπάντεχος ακόμη και για τις δικές τους απαιτήσεις ο νόμος ο οποίος πέρασε η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της πανδημίας και ο οποίος αυξάνει το όριο της παρένθετης μητρότητας αλλά και της δυνατότητας για τεχνητή γονιμοποίηση μέχρι τα μέσα της έκτης δεκαετίας της ζωής τους. 

 

Το χαλαρό νομικό πλαίσιο για την εξωσωματική γονιμοποίηση. 

 

Είναι αλήθεια ότι οι πολιτισμένες χώρες έχουν αυστηρούς κανόνες για θέματα εξωσωματικής γονιμοποίησης και γενικότερα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που καθιστά για τους υπηκόους τους πολύ δύσκολη την εμπλοκή τους με αυτή. Μου έκανε πραγματικά εντύπωση μια Ελληνίδα, η οποία όμως διαμένει μονίμως στο Βέλγιο λόγω της εργασίας του συζύγου της, η οποία σε ηλικία 35 ετών απορρίφθηκε από τη βελγική κυβέρνηση για θέμα εξωσωματικής γονιμοποίησης, διότι η ηλικία της θεωρήθηκε μεγάλη. Και φυσικά ήρθε στην Ελλάδα για να κάνει την εξωσωματική γονιμοποίηση, μια που το νομικό πλαίσιο ήταν πολύ πιο χαλαρό. 

 

Η πρόσφατη νόμοι σχετικά με την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια που ανοίγουν τους κρουνούς των χρημάτων για το θέμα της παρένθετης μητέρας, συμπληρώνει την υπάρχουσα νομοθεσία σχετικά με την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και κάνει τη χώρα μας κυριολεκτικά ότι είναι η Ινδία για το θέμα των μεταμοσχεύσεων. 

 

Μεταμόσχευση στην Ινδία και εξωσωματική στην Ελλάδα. 

 

Για όσους δεν γνωρίζουν, εάν κάποιος θέλει να βρει κάποιο μόσχευμα για μεταμόσχευση, επειδή ακριβώς σε μια πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης θα χρειαστεί να περιμένει επί πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως μάλιστα να μη βρει και πότε κατά τη διάρκεια της αναμονής, υπάρχει η Ινδία στην οποία μπορεί να βρει, έναντι αδρής αμοιβής πάρα πολύ εύκολα και γρήγορα μέσα σε μερικές εβδομάδες το μόσχευμα που αναζητά, ένα συκώτι, ένα νεφρό ή οποιοδήποτε άλλο όργανο μπορεί να μεταμοσχευθεί και να μεταβεί εκεί για την μεταμόσχευση. Φυσικά, όπως αντιλαμβάνεται κάποιος δεν είναι πάντοτε διαφανείς οι πηγές της εύρεσης αυτών των μοσχευμάτων και μάλιστα είναι προφανές ότι πολλές φορές σχετίζεται με εγκληματικές ενέργειες, παρόλα αυτά είναι τεράστιο και χρυσοφόρο το άθλημα της μετάβασης στην Ινδία για μεταμόσχευση για Αμερικανούς και Ευρωπαίους. 

 

Αυτή λοιπόν την αθλιότητα κινδυνεύουμε εμείς ως εν δυνάμει τριτοκοσμική χώρα να αποτελέσουμε για τα θέματα εξωσωματικής γονιμοποίησης, χωρίς διαφανείς κανόνες, κάνοντας τα στραβά μάτια και παραβαίνοντας ακόμη και τον χαλαρό νόμο που υπάρχει. Μπορεί να συρρέουν εδώ διάφοροι, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί από πλούσιες χώρες να πληρώνουν για να μπορέσουν να αποκτήσουν ένα παιδί. Όμως αυτό θα σημαίνει καταπάτηση κάθε βιοηθικής αρχής κάθε ηθικού αξιώματος και φυσικά θα καθιστά τη χώρα μας αναξιόπιστη για μια ακόμη φορά στη θέση της ανάμεσα στις σοβαρές και προηγμένες χώρες. Αυτό που φαίνεται ως μια ευκαιρία για πλουτισμό στην πραγματικότητα θα είναι ένα πλήγμα για την επιστημονική μας σοβαρότητα και θα μας καθιστά για μια ακόμη φορά προβληματικούς στα μάτια σοβαρών επιστημόνων. 

 

Ιατρικός σύλλογος και ιατρικός τουρισμός. Δημιουργία εντυπώσεων μέσα από φιέστες. 

 

Και βέβαια, για όσους πραγματικά ακόμη ενδιαφέρονται για την ηθική στην επιστήμη είναι προφανές ότι θα καταπατηθούν πάρα πολλές. από τις αρχές οι οποίες τη διέπουν. Και σε μια χώρα όπου το όριο του νόμιμου και της παρανομίας είναι πάντοτε σκοτεινό, θα γίνουμε ακόμα περισσότερο θεατές μιας καταπάτησης σοβαρών και θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Σε όλο αυτό τη λογική, οι ιατρικοί σύλλογοι θα έπρεπε να βρίσκονται με σκεπτικισμό απέναντι, για να καθορίσουν όρους και συνθήκες και όχι να δημιουργούν εντυπώσεις μέσα από φιέστες. Ότι δήθεν η Ελλάδα ξαφνικά έγινε το επίκεντρο του επιστημονικού ενδιαφέροντος και αναγνωρίζεται ως μια χώρα αξιόπιστη για να αποτελέσει τη Μέκκα της τεχνητής γονιμοποίησης. 

 

Φυσικά, από τη στιγμή που οι πνευματικοί σύλλογοι τις χώρας , αλλά και η ίδια η εκκλησία αδιαφορούν για θέματα βιοηθικής και μόνο μικρές ομάδες ειδικών, που τείνουν να αποτελέσουν μια αποκομμένη ελίτ, θίγουν τέτοια ζητήματα οι έμποροι της υγείας θα μεγαλουργούν. Θα πρέπει να αφυπνιστούμε και να προστατεύσουμε το κύρος της χώρας μας, αλλά και το ήθος της δικής μας ζωής από ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να εκμεταλλευτούν την επιστήμη για το δικό τους πλουτισμό. Μπορεί να πλασάρονται ως πολύ σοβαροί επιστήμονες, αλλά πίσω από αυτούς κρύβεται πραγματικά η μεγάλη ανομία. Ας είμαστε σε εγρήγορση και ας μην αποδεχόμαστε ελαφρά τη καρδία τέτοιου είδους πρακτικές. Τουλάχιστον όσοι επιστήμονες και απλοί πολίτες σεβόμαστε τον εαυτό μας.

 

πηγή

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος. Περιγραφή και Σημασία της. (Αγίου Νεκταρίου)

Του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

 

Ο Άρειος εγεννήθη εν Λιβύη περί τα μέσα της γ' μ.Χ. εκατονταετηρίδος, εσπούδασε δε εν Αλεξανδρεία και εγένετο οπαδός του Ωριγένους, του Μελετίου και του προϊσταμένου της Αντιοχειανής Σχολής Λουκιανού του πρεσβυτέρου. Η ευρεία αυτού παιδεία, η φιλοσοφική αυτού μόρφωσις, και η περί την επιστήμην των θείων Γραφών δεινότης, κατέστησαν αυτόν γνωστότατον, το δε εμβριθές αυτού σχήμα, οι οπωσούν αγέρωχοι τρόποι, το μεγαλοπρεπές ανάστημα, και η ευειδής αυτού όψις, ενέπνεον πάσι τον σεβασμόν και συμπάθειαν. Και κατ' αρχάς μεν καταλιπών τον Μελέτιον προεχειρίσθη διάκονος της Εκκλησίας Αλεξανδρείας υπό του Επισκόπου αυτής Πέτρου.
 

Από της εποχής δ' αυτής παρουσιάζεται η του χαρακτήρος αυτού ισχύς και η εμμονή εις τας πεποιθήσεις του. Είτα δε, όταν ο Πέτρος Αλεξανδρείας απεκήρυξε τους συμμετόχους του Μελετίου, και δεν απεδέχετο το βάπτισμα αυτών, ο Άρειος εξανέστη το πρώτον, μεμφόμενος τα γενόμενα και διεμαρτύρετο κατά του μέτρου τούτου του Επισκόπου του. Και κατ' ακολουθίαν τούτου απεπέμφθη από της Αλεξανδρείας. Ότε δε μετά ταύτα τον Πέτρον αποβιώσαντα διεδέξατο ο πραϋς τους τρόπους Αχιλλάς, ο Άρειος αιτήσας συγγνώμην εγένετο δεκτός εν τη Εκκλησία και τω 312ω εχειροτονήθη Πρεσβύτερος.

 

Το περί τριαδικου Θεού δόγμα του Χριστιανισμού, όπερ από της αυτού εμφανίσεως εσκανδάλισεν Ιουδαίους και Έλληνας, από δε των μέσων του β' αιώνος παρουσίασε την αίρεσιν των Μοναρχιανών και προυκάλεσε πολλάς έριδας, παρέσυρε και το ακάθεκτον πνεύμα του Αρείου, το οποίον δυσφόρως έχον προς τον ανυπέρβλητον του δόγματος φραγμόν, και ζητούν την του πνεύματος φίλην ελευθερίαν την υπερπηδώσαν τα πάντα και τα πάντα υποτάσσουσαν τη ιδία εξουσία, διέσπασε του δόγματος τα δεσμά, ίνα εν τη ελευθερία αυτού εισδύση εις τα βασίλεια των μυστηρίων και ερευνήση αυτά και, εί δυνατόν, ψηλαφήση και υπαγάγη αυτά υπό την ιδίαν αντίληψιν. Ο Άρειος μελετήσας καλώς τας θεωρίας της Αλεξανδρινής και της Αντιοχειανής Σχολής προσέλαβεν εξ αυτών τα προσφυή ταις αρχαίς αυτού και διεμόρφωσεν ιδίαν θεωρίαν, λαβών παρά μεν του Ωριγένους την υπόταξιν του λόγου, παρά δε του Λουκιανού την άρνησιν της Ομοουσιότητος. Προς διάδοσιν δε της διδασκαλίας αυτού και επικράτησιν συνέταξε διάφορα άσματα και ποιήματα και διεμοίρασεν αυτά εις τον λαόν. Και η διδασκαλία αυτού εύρε πολλούς οπαδούς παρά τε τω Κλήρω και τω λαώ, εξ ών οι μεν ησπάζοντο αυτήν ως ορθήν, οι δε εθεώρουν αυτήν ως ακίνδυνον.

 

Ο Αθανάσιος

 

Μεταξύ των περί τον Αλεξανδρείας Eπίσκοπον Κληρικών ηύξανε και εκραταιούτο νέος τις Διάκονος, μικρός μεν το δέμας και ευτελής το ανάστημα, αλλά περιλαμβάνων εντός σώματος μικρού και ασθενούς ψυxήν φλογεράν, αι λαμπηδόνες της οποίας εξήστραπτον από των ομμάτων αυτού. Ο εικοσιέτης ούτος νέος ο μέλλων να πληρώση την Χριστιανικήν Οικουμένην διά των αρετών αυτού των σπανίων ην ο Αθανάσιος. Νους βαθύς, λογική ισχυρά, επιστήμη ευρεία, ανθηρόν ύφος λόγου, και τέχνη ρητορική απαράμιλλος περιεκόσμουν αυτόν και κατέστησαν κρατερόν μαχητήν κατά την προκειμένην σπουδαίαν έριν.

 

Ο Αθανάσιος κεκτημένος οξύνειαν θαυμαστήν πρακτικώτατον πνεύμα, ευφράδειαν αξιόζηλον, και τόλμην ακάθεκτον, εκ πρώτης αρχής ενόησε περί τίνος επρόκειτο και ευθύς κατενόησε το βάραθρον, εις δεκινδύνευεν η Πίστις ημών να πέση. Ο Αθανάσιος βλέπων το ασταθές του χαρακτήρος του αντιπάλου του, το ευμετάβολον και παλίμβουλον, επείσθη ότι ο Άρειος είτε μη τολμών να εξηγήση σαφώς, είτε μη έχων την συνείδησιν του τελικού συμπεράσματος των συλλογισμών αυτού, έτεινεν όμως εις το ν' αρνηθή την θείαν του Σωτήρος φύσιν και καταβιβάση το κήρυγμά του εις την τάξιν ανθρωπίνου δόγματος, παραδίδων αυτό απογεγυμνωμένον της πανοπλίας της θείας αποκαλύψεως εις τας προσβολάς του φιλοσοφικού πνεύματος. Διό ώρμησεν επί τον αγώνα μετά πολλής πεποιθήσεως και εξήλθεν απ' αυτού επί τέλους νικητής εν θριάμβω, αφιερώσας ολόκληρον την ζωήν αυτού και όλας αυτού τας πνευματικάς και σωματικάς δυνάμεις εις την άμυναν του ενσαρκωθέντος Λόγου μετά τοιούτου ατρομήτου θάρρους, ώστε δικαίως επεκλήθη κατόπιν «Μέγας, στύλος και υποστηρικτής της του Χριστού Εκκλησίας».

 

Ο Μέγας Κωνσταντίνος

 

Η Θεία Πρόνοια εν'τη μερίμνη αυτής υπέρ της του Χριστού Eκκλησίας είχεν εμπιστευθή τα σκήπτρα του αχανούς τότε Ρωμαικού Κράτους εις τον αληθώς Μέγαν και Ισαπόστολον Κωνσταντίνον όπως σώση από του σάλου το κλυδωνιζόμενον σκάφος της Εκκλησίας. Ούτος δυσφορών επί τω επαπειλουμένω τη Eκκλησία σχίσματι απέστειλεν εις Αλεξάνδρειαν πρώτον επιστολήν προς τε Αλέξανδρον τον Επίσκοπον και προς τον Άρειον παραινών αυτούς να καταθέσωσι τα όπλα της συζητήσεως και συνδιαλλαγέντες να επανορθώσωσι την ειρήνην της Εκκλησίας. Αλλ' η φωνή της συνέσεως και της μετριοπαθείας του Βασιλέως επέπρωτο να μη εισακουσθή. Διότι ο κομιστής της ειρηνοποιού ταύτης επιστολής Επίσκοπος Κορδούβης άμα ελθών εις Αλεξάνδρειαν, συνετάχθη μετα του Επισκόπου Αλεξάνδρου και κατεδίκασε τον Άρειον. Ο δε Άρειος έγραψε πρός τον Βασιλέα επιστολήν οπωσούν αυθάδη, παραπονούμενος ότι τω επεβλήθη υπό των ειρημένων αργία (Ευσεβ. βίον Κωνστ. 2, 64.-και Σωκρ. 1, 5.).

 

Ο Κωνσταντίνος ως προς την ουσίαν του ζητήματος δεν είχε σχηματίσει ιδίαν γνώμην και πεποίθησιν κατ' αρχάς δε μάλιστα επεδείξατο αδιαφορίαν τινά σχεδόν θίγουσαν τα όρια της περιφρονήσεως, ως εξάγεται εκ της ειρημένης επιστολής αυτού. Εκ τούτου δε ευλόγως δύναταί τις να συμπεράνη ότι ο Κωνσταντίνος διδούς μάλλον ευήκοον ους εις τας περί των δοξασιων του Αρείου πληροφορίας του Παμφίλου Ευσεβίου, όστις ην πιστός αυτού φίλος και φίλα φρονών τω Αρείω, θεωρών την αίρεσιν του τελευταίου ασήμαντον, δεν εννόησεν εξ' αρχής τον κίνδυνον, ον διέτρεχεν η Πίστις εκ των επιβούλων δοξασιών του Αρείου. Της απάτης όμως αυτής ταχέως εξήλθεν ο Κωνσταντίνος ευθύς, αφού επανήλθεν εις Κωνσταντινούπολιν εξ' Αλεξανδρείας ο Όσιος Κορδούβης άπρακτος και συγχρόνως, αφού έμαθεν ότι εν' Αλεξανδρεία συνέβαινον ταραχαί, καθ' ας οι όχλoι ουδέ τας εικόνας αυτού εσεβάσθησαν.

 

Οργισθείς λοιπόν επί τούτοις ιδίως κατά των περί τον Άρειον εξαπέστειλε νέους επιτρόπους εις Αλεξάνδρειαν κομίζοντας επιστολήν προς τους αιρετικούς αυτούς απειλητικωτάτην, δι' ης προσεκάλει τον Άρειον να προσέλθη και να εξηγήση ενώπιον αυτού όπερ επρέσβευε δόγμα. Ο Άρειος παρέστη αληθώς προ του Βασιλέως, αλλ' εν τη συζητήση, ην επεχείρησε, τοσούτον περιέπλεξε το πνεύμα του Κωνσταντίνου το περί τας τοιαύτας λεπτολογίας ανεπιτήδειον, ώστε ενέβαλε τον ηγεμόνα εις πλείστας όσας αμφιβολίας. Και εν τούτοις εξηκολούθει η διχόνοια και η ταραχή των πνευμάτων, ουδέ εφαίνετο τρόπος θεραπείας, έως ο Βασιλεύς εν τη συνήθει αυτού μεγαλοφυία επενόησε το πρακτέον κατά την προκειμένην δυσχέρειαν και συνεκάλεσεν εν Νικαία της Βιθυνίας τους πανταχού Ιεράρχας της Χριστιανωσύνης εις Οικουμενικήν Σύνοδον, όπως εξετάσασα την του Αρείου διδασκαλίαν λύση οριστικώς την μεγάλην ταύτην διαφοράν και αποδώση τη Εκκλησία την ποθουμένην ειρήνην.

 

Η Α' εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδος

 

Και αληθώς η ρύθμισις και εξασφάλισις του Χριστιανικού δόγματος ην ζήτημα ζωής και θανάτου διά τον τότε κόσμον, από δε της διαρρυθμίσεως ταύτης εξηρτάτο η γενική του κόσμου ηθική ανακαίνισις. Διό προσκληθέντες συνήλθον εν Νικαία 318 Πατέρες της Εκκλησίας περί τα μέσα Ιουνίου του 325 μ.Χ. και συνεκρότησαν τήν Α' εκκλησιαστικήν Οικουμενικήν Σύνοδον. Τούτων δε προίσταντo Αλέξανδρος o Κωνσταντινουπόλεως, ο γηραιός Αλέξανδρος ο Αλεξανδρείας υπό του νεαρού αυτού Συμβούλου και Διακόνου δορυφορούμενος, του Μ. Αθανασίου. Τον δε Πάπαν Ρώμης Σίλβεστρον και τον διάδοχον αυτού Ιούλιον αντεπροσώπευσαν οι παρ' αυτού αποσταλέντες πληρεξούσιοι, ο 'Οσιος Κορδούβης Επίσκοπος της Ισπανίας και δύω πρεσβύτεροι, οι Βικέντιος και Βίτων. Παρ' αυτοίς δε παρέστησαν οι Παφνούτιος, Σπυρίδων, Νικόλαος, Ιάκωβος, Μάξιμος και άλλοι κεκοσμημένοι πάντες δι' αποστολικών χαρισμάτων. Ουχ ήτον προς τούτοις παρίστατο και πλήθος άλλο Κληρικών, Πρεσβυτέρων και Διακόνων.

 

Κατά την πρώτην αυτών επίσημον συνεδρίαν την γενομένην την 5ην ή 6ην Ιουλίου ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος εξεφώνησε τον εναρκτήριον λόγον εν τη λατινική γλώσση μεθερμηνευόμενον αυτοστιγμεί εις την ελληνικήν, δι' ου έλεγεν ότι ο της ιεράς ταύτης θρησκείας νόμος εκ των κόλπων της Ανατολής προέκυψεν, αποκαλών τους λειτουργούς αυτής αρχηγούς της των εθνών σωτηρίας. Είτα δε κατά σειράν και εν τάξει εξετέθησαν υπό του Αρείου και των αυτού οπαδών αι γνώμαι και δοξασίαι, αλλά γενναίως και λογικώς επολεμήθησαν αύται υπό των Πατέρων της Εκκλησίας.

 

Σπουδαιότης της Α' Οικουμενικής Συνόδου

 

Ίνα κατανοηθή δε η σπουδαιότης αυτής της Συνόδου, πρέπει να εκτεθή ενταύθα διά βραχέων ο φιλοσοφικός οργασμός των πνευμάτων της εποχής εκείνης, όστις έτεινε να καθυποτάξη το δόγμα εις την γνώσιν, ήτις εζήτει τρόπον τινά να άψηται τη χειρί και, ει δυνατόν ψηλαφήση παν ό, τι ο Χριστιανισμός παρέδιδεν ως μυστήριον και ως δόγμα πίστεως. Τον Χριστιανισμόν αναφανέντα σκάνδαλον μεν τοις Ιουδαίοις, μωρίαν δε τοις Έλλησιν, εζήτουν αμφότεροι, Ιουδαίοι τε και 'Ελληνες, διά των φιλοσοφικών χωνευτηρίων να αναδείξωσιν από θρησκείαν εξ' αποκαλύψεως, σύστημά τι φιλοσοφικόν μάλλον ικανοποιούν τας απαιτήσεις της υπερηφάνου του ανθρώπου φιλοσοφίας, η επαναπαύον το θρησκευτικόν αίσθημα του ανθρώπου.

 

Οι φιλόσoφοι περιφρoνήσαντες τας απαιτήσεις της καρδίας της τερπομένης εν τω μυστηρίω της θρησκείας εζήτουν να ικανοποιήσωσι τον νουν δι' απολύτου τρόπoυ, υποτάσσοντες αυτώ πάσαν αλήθειαν. Αλλ' ηγνόουν ότι υπάρχουσι και αλήθειαι, ανώτεραι, της νοητικής ημών αντιλήψεως, μη γινόμεναι καταληπταί υπό του πεπερασμένου νοός του ανθρώπου, ήτις λαμβάνει γνώσιν αυτών, πείθεται δε περί της πραγματικότητος αυτών, και μαρτυρεί περί της υπερφυσικής υπάρξεως αυτών. Ηγνόουν ότι ο άνθρωπος δεν εγεννήθη, ίνα αποβή μόνον φιλόσοφος, αλλά και ον θρησκευτικόν. Καίτοι φιλοσοφούντες εδείκνυντο το αφιλοσόφως προς τον άνθρωπον έχοντες, διότι ο άνθρωπος δεν είναι, μόνον νους, αλλά και καρδία αι δυνάμεις των δύο τούτων κέντρων αμοιβαίως βοηθούμεναι αναδεικνύουσι τον άνθρωπον τέλειον και διδάσκουσιν αυτώ όσα ουδέποτε δια μέσου του νοός να διδαχθή ηδύνατο.

 

Εάν ο νους ήνε ο διδάσκαλος του φυσικού κόσμου, η καρδία είναι διδάσκαλος του υπερφυσικού κόσμου, του οποίου ίσως καθ' ομοίωσιν εγένετο ο αισθητός κόσμος, ούτινος τότε μανθάνομεν τα καθ' έκαστα ακριβώς, όταν δια της καρδίας διδαχθώμεν τα του υπερφυσικού κόσμου, φιλόσοφος άνευ καρδίας, ήτοι άνευ θρησκευτικού αισθήματος, είναι αφιλοσόφητος διότι δεν είδε το καθ' όλου, αλλά το κατά μέρος. Ενόσω δε δεν αναχθή εις το καθ' όλου, ήτοι εις την καθ' όλου περί του κόσμου έννοιαν, εν η περιέχεται ό,τε αισθητός και ο υπέρ αίσθησιν κόσμος (διότι ο κατ' αίσθησιν κόσμος είναι το κατά μέρος), ουδέποτε θέλει φθάσει εις το καθ' όλου άνευ θρησκευτικού αισθήματος διδάσκοντος την εν τω υπερφυσικώ κόσμω ύπαρξιν του καθ' όλου. Υπό την μίαν ταύτην όψιν εξήτασεν ανέκαθεν τον χριστιανισμόν ό,τε Ιουδαϊσμός και η Ελληνική φιλοσοφία.

 

Ο Ιουδαϊσμός και η Ελληνική φιλοσοφία συναντηθέντα εν Αιγύπτω εν κοινώ σταδίω και επωφεληθέντα άλληλα εμόρφωσαν διαφόρους θεωρίας και φιλοσοφικά συστήματα. Η Αλεξάνδρεια εν μεταιχμίω τριών Ηπείρων, Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής κτισθείσα εν τω κέντρω ούτως ειπείν του αρχαίου κόσμου, υπήρξεν η εστία ζώσης των ιδεών επικοινωνίας και το γόνιμον έδαφος νέων συστημάτων.

 

Η Πυθαγόρειος φιλοσοφία, η προ ικανών χρόνων εν ταις δε τοις των εκλιπόντων φιλοσοφικών συστημάτων εγγραφείσα, ανεφάνη μετά τας αρχάς της τελευταίας προ Χριστού εκατονταετηρίδος υπό την μορφήν της Νεοπυθαγορείου φιλοσοφίας. Οι εν' Αλεξανδρεία Ιουδαίοι φρονούντες ότι δια της μελέτης της Ελληνικής φιλοσοφίας ενεβάθυνον πλειότερον εις την μυστηριώδη του Μωυσέως σοφίαν, επεδόθησαν εις αυτήν, παρήγαγε δε η επίδοσις αύτη τοιαύτην τινά πνευματικήν κίνησιν, ην συνήθως Αλεξανδρινήν θεοσοφίαν καλούσι, και ης ο χαρακτήρ συνίστατο εις σύγκρασίν τινα Μωσαϊκής θεολογίας και Ελληνικής φιλοσοφίας, ιδία δε Πλατωνικών και Στωίκων ιδεών τούτο δείκνυται, προδήλως εν τω ωριμωτάτω της Αλεξανδρινής θεοσοφίας προϊόντι, τω του Φίλωνος συγγράμματι, εις ου την μόρφωσιν συνετέλεσεν εξ ίσου η τε Μωσαϊκή θεολογία και η Ελληνική φιλοσοφία.

 

Τα φιλοσοφικά συστήματα του Πλάτωνος, του Αριστοτέλους, και το της Στοάς, ευρόντα εν Αλεξανδρεία διαπύρους θιασώτας, εμβριθώς ηρευνώντο το φιλοσοφικόν πνεύμα μη δυνάμενον να αναπαυθή εν τη αποδοχή της διδασκαλίας του Μονοθεϊσμού, του απολύτως υπερβατικώς προς τον κόσμον ευρισκομένου και εν ουδεμιά σχέσει προς τον κόσμον ερχομένου, μηδ' εν τη Πανθεϊστική θεωρία, καθ' ην το θείον απόλλυται εν τη φύσει, και τείνον μεσαίαν τινά να ανακαλύψη αρχήν συμβιβάζουσαν εκατέρωθεν την αλήθειαν, ευρίσκετο εν ζωηρώ φιλοσοφικώ οργασμώ.

 

Εν τω χρόνω τούτω ενεφανίσθη ο χριστιανισμός επαγγελλόμενος την πλήρη των απαιτήσεων ικανοποίησιν. Οι οπαδοί των διαφόρων συστημάτων ευρόντες εν αυτώ τον σύνδεσμον των μονομερών αληθειών των εν τε τω Ιουδαϊσμώ και Εθνισμώ ευρισκομένων προσωκειώθησαν αυτόν. Επειδή όμως ο χριστιανισμός είναι σοφία εξ αποκαλύψεως, δεν αποβαίνει δε καταληπτή καθ' όλου τοις μέτρω φιλοσοφικώς μετρούσιν αυτήν, διά τούτο δεν εγίνετο ασπαστός καθ' όλου, αλλά κατά μέρος. Επειδή όμως το μέρος δεν ηδύνατο να ικανοποιήση τας απαιτήσεις του φιλοσοφικού νοός, ούτος εμόρφου ίδιον σύστημα, εν ω εφρόνει ότι ευρίσκετο η όλη αλήθεια. Το σύστημα τούτο υπό της Εκκλησίας αποδοκιμαζόμενον εκαλείτο αίρεσις τοιούτω τρόπω εμoρφώθησαν αι διάφοροι αιρέσεις, αίτινες ουδέν άλλο ήσαν η φιλοσοφικά συστήματα φέροντα αντί του φιλοσoφικoύ τρίβωνος την χριστιανικήν αλουργίδα. Ο χριστιανικός αυτών χαρακτήρ ην απλώς η εξωτερική αυτών χροιά ουσιαστικώς όμως ήσαν καθαρά προϊόντα της Νεοπλατωνικής φιλοσοφίας.

 

Η ανάπτυξις της διδασκαλίας του Αρείου ικανώς απέδειξε τον φιλοσοφικόν χαρακτήρα της διδασκαλίας των. Η χριστιανική άρα διδασκαλία, φανείσα εν εποχή πλήρει φιλοσοφικής ζωής και πνευματικού οργασμού και υφ' απάντων πολεμουμένη, εξ άπαντος τελείως θα διεστρέφετo και θα ηλλοιούτο, εάν μη ευθύς εξ αρχής θείαι και ιεραί συνεκροτούντο Σύνοδοι και τας ετεροδιδασκαλίας αποτελεσματικώς μη απέκλειον της ορθοδόξου διδασκαλίας της Εκκλησίας, και Σύμβολα, και Δόγματα, και Κανόνας, και Διατάξεις μη συνέταττον προς φρούρησιν και διατήρησιν της καθαρότητος και αγιότητος αυτής.

 

Η διδασκαλία του Aρείου

 

Ο Άρειος δογματίσας, ως ανωτέρω ερρήθη, ότι ο υιός και λόγος του Θεού είναι μεν προ παντός χρόνου, αλλ' ουχί και υπάρχων, «ην ότε ουκ ην» και ότι δεν εγεννήθη εκ του πατρός, αλλά θελήματι του πατρός εκ του μηδενός εκτίσθη και επομένως ήτο κτίσμα εξ ουκ όντων ότι ο Θεός δεν ήτο πάντοτε πατήρ, ουδ' ο υιός υπήρχε πριν γεννηθή, δηλ. κτισθή, αλλ' ουδέ εκ της ουσίας του πατρός αλλά ξένος αυτού κατ' ουσίαν, και επομένως ουδέ Θεός αληθινός, αλλά μετοχή θεοποιηθείς, ανέπτυξε το φιλοσοφικόν του σύστημα, ήτοι την αίρεσίν του, δι' ου φρονεί ότι συμβιβάζει την Μοναρχίαν και Μονοθεϊαν προς την περί Τριαδικού Θεού του Χριστιανισμού διδασκαλίαν.

 

Κρίσεις επί της αιρέσεως του Aρείου

 

Ο κατά του Αρειανισμού αγών εν τη Εκκλησία εγένετο λίαν σφοδρός διότι η περι Θεού έννoια αυτού δεν είχεν απλώς Ιουδαϊκόν χαρακτήρα, αλλ' ήτο ανάμιξις Ιουδαϊκών και Εθνικών στοιχείων, και κατά τούτο ο Αρειανισμός απέβαινε λίαν επικίνδυνος. Αντί της υψηλοτέρας ενότητος, ήτις συνάπτει εν εαυτή το εν ταις προ Χριστού θρησκείαις περιεχόμενον αληθές, ο Αρειανισμός έθετο φαινομένην τινά ενότητα συνάπτουσαν το εν τω Ιουδαϊσμώ και Εθνισμώ ψευδές και αποκλείουσαν το εν αυταίς αληθές. Το μεν εν τω Ιουδαϊσμώ αληθές είναι η μεταξύ Θεού και κόσμου διαφoρά το δε εν τω Εθνισμώ α-ληθές είναι η εσωτερική ενότης μεταξύ θεότητος και ανθρωπότητος.

 

Τας αληθείας ταύτας αμφοτέρας περιέχει η ορθόδοξος χριστιανική Πίστις. Το εν τω Ιουδαϊσμώ ψευδές είναι ο χωρισμός μεταξύ θεού και κόσμου, το δε εν τω Εθνισμώ η ανάμιξις θεότητος και ανθρωπότητος. Ο Αρειανισμός αποκλείσας το εν αμφοτέροις αληθές απεδέξατο μόνον το εν αμφοτέροις ψευδές διότι αποδεχόμενος παρά του Εθνισμού την ανάμιξιν θεότητος και ανθρωπότητος αποδίδει εις την κτίσιν, εις ην κατατάσσει και τον Υιόν, ον θεωρεί ως κτίσμα, θείαν ιδιότητα και καθιστά δημιουργόν του κόσμου και αντικείμενον θείας προσκυνήσεως, παρά δε του Ιουδαϊσμού αποδεχόμενος τον χωρισμόν μεταξύ Θεού και κόσμου, ήτοι τον Διισμόν, θεωρεί την γέννησιν του κόσμου ως όλως τυχαίαν και ούτω η μεταξύ θεού και κόσμου σχέσις στηρίζεται επί αυθαιρέτου λόγου.

 

Διδασκαλία του Αθανασίου και των επισήμων Πατέρων της Εκκλησίας

 

Τοιαύτη ην η διδασκαλία του Αρείου, ην ώφειλoν να καταπολεμήσουν οι οπαδοί της Ορθοδόξου Πίστεως, και τοιούτος ο λόγος της συγκροτήσεως της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου. Οποία δε η διδασκαλία των Πατέρων και πόσον σοφώς συνδυάζει τας δύο αληθείας τας εν τε τω Ιουδαϊσμώ και τω Εθνισμώ ταύτην εκθέτομεν εν τοις εφεξής. Εις την ανάμιξιν των εκ του Ιουδαϊσμού και του Εθνισμού ειλημμένων στοιχείων του ψεύδους, ην παριστά ο Αρειανισμός, έπρεπε να αντιταχθή η γνησία περί Θεού χριστιανική έννοια, ήτις είναι η αληθής υψηλοτέρα ενότης των εν τω Ιουδαϊσμώ και τω Εθνισμώ περιεχομένων στοιχείων της αληθείας.

 

Την γνησίαν ταύτην περί Θεού έννοιαν της Χριστιανικής θρησκείας ανέπτυξε κατά του Αρειανισμού πρώτος Ο Αθανάσιος, έπειτα δε και άλλοι επίσημοι Πατέρες, ιδίως ο Ναζιανζηνός Γρηγόριος. Οι Πατέρες της Εκκλησίας υπερενίκησαν την πανθεϊστικήν και διϊστικήν αρχήν αναχθέντες εις εσωτερικάς εν τω Θεώ διακρίσεις.

 

Ο Αθανάσιος ορμάται εκ της αρχής ότι ο Θεός, ως Θεός ζων, θέλει να αποκαλύπτη εαυτόν εν όλη τη δόξη αυτού. Ο δε άνθρωπος χρήζει του Θεού και είναι επιδεκτικός αυτού ο ανθρώπινος λόγος έχει πόθον προς τον αρχέτυπον λόγον, προς κοινωνίαν μετά του Θεού και προς γνώσιν της ουσίας αυτού, δυνάμεθα δε να έχωμεν άμεσον κοινωνίαν προς αυτόν, εάν ο Θεός θέλη να έχη κοινωνίαν προς ημάς. Εν τω Χριστώ και Αγίω Πνεύματι περιέχεται η πλήρης αποκάλυψις της αληθείας και η πλήρης αυτομετάδοσις του Θεού ίνα δε ο Χριστός ήνε πλήρης αποκαλύψεως της αληθείας, ανάγκη να ήνε ο εν τω Χριστώ ενανθρωπήσας Λόγος της αυτής ουσίας προς τον Θεόν επίσης τέλειος ως ο Πατήρ διότι άλλως δεν ήθελεν είναι αποκεκαλυμμένη η πλήρης αλήθεια, καθ' όσον ο αποκαλύπτων δεν ήθελε περιέχει όλην την αλήθειαν το δε Άγιον Πνεύμα δεν ήθελε προσάγει ημάς προς τον Θεόν, αν δεν ήτο Θεός, διότι ουχί μετά τινος κτίσματος ή περιωρισμένου όντος πρέπει να συναφθώμεν, αλλ' αμέσως μετ' αυτού του Θεού.

 

Ο Αθανάσιος και οι μετ' αυτόν επίσημοι Πατέρες της τετάρτης 100ρίδος αποδέχονται ότι ο Θεός πρέπει αναγκαίως να ήναι εν εαυτώ ζων, όπως δυνηθή να προέλθη εξ αυτού ό κόσμος. 'Οθεν κατ' αυτούς ψευδής είναι εκείνη η περί Θεού έννοια, καθ' ην ούτος είναι υπερβατικόν μόνον όν, διότι κατ' αυτούς ο Θεός είναι αίδιος ζωή και κίνησις. Αλλ' ίνα ήναι ο Θεός αϊδιος ζωή και κίνησις, πρέπει να έχη εσωτερικάς διακρίσεις εν εαυτώ άνευ δε εσωτερικών διακρίσεων ο Θεός, κατά τον Άγιον Αθανάσιον δεν ήθελε δύνασθαι ουδ εξ εαυτού έχει ύπαρξιν. Kατ' αυτόν η θεία πηγή ουδέποτε είναι ξηρά, εις δε το φως αυτού ουδέποτε ελλείπει η λάμψις αυτού ο δε Θεός δεν είναι άγονος και άνευ παραγωγής εν εαυτώ, διότι άλλως έπρεπεν εξ ανάγκης να ήναι και ανενέργητος, και ουδέν ήθελε δυνηθή να δημιουργήση. Eπειδή δε ο Θεός εν εαυτώ είναι παραγωγική ζωή, είναι και δημιουργικός εκτός εαυτού, κατά πρώτον δε παράγει αϊδίως εαυτόν διότι ο Θεός είναι αϊδιος αιτιότης εαυτού, καθ' όσον είναι αίτιον και αιτιατόν συγχρόνως δε, καθ' όσον ο Θεός είναι εν εαυτώ η αϊδιος κίνησις και ζωή, δύναται να παραγάγη τον κόσμον.

 

Ταύτην την εν τω Θεώ αιτιότητα εαυτού, ης ένεκα αυτός είναι αίτιον και αιτιατόν, εφαρμόζει ο Άγιος Αθανάσιος εις τας εν τω Θεώ υποστατικάς διακρίσεις. Το μεν εν τη Θεότητι αίτιον η Εκκλησία ονομάζει Πατέρα, το δε αιτιατόν εν αυτή η Εκκλησία ονομάζει Υιόν, αμφότερα δε είναι της αυτής Ουσίας.

 

Και κατά τον Ναζιανζηνόν Γρηγόριον ο Θεός δεν είναι απλή μονάς διότι αύτη εν τη μονότητι εαυτής ήθελεν είναι εναντία εαυτής, έπρεπεν εξ ανάγκης να εκπέση εαυτής, ίνα ήναι κίνησις και ζωή. Εν τω Θεώ δεν υπάρχει ακάθεκτός τις φυσική πλησμονή η δε Μονάς κινηθείσα εξ αρχής εις Δυάδα έστη εν Τριάδι. Ούτω διά της χριστιανικής περί θεού εννοίας των Πατέρων της τετάρτης 100ρίδος ήρθη η αφηρημένη και άνευ κινήσεως απλότης της θείας ουσίας.

 

Κατά τον άγιον Αθανάσιον και τον Ιλάριον ο Θεός έχει την αυτοσυνείδησιν εαυτού, καθ' όσον αυτός ο Θεός ο γεννήσας, ή ως Πατήρ ως αίτιον, ορά εαυτόν εν τω αιτιατώ εν Εικόνι και χαίρει επί ταύτη τη Εικόνι. Όθεν αι διακρινόμεναι εν τω Θεώ υποστάσεις μετέχουσι και της θείας αυτογνωσίας κατά τον άγιον Αθανάσιον. Ένεκα της εν αυτώ διακρίσεως ο Θεός δεν συγχέεται προς τον κόσμον εν τη προς αυτόν κοινωνία και μεταδόσει, αλλά διατηρεί το ύψος και την υπερβατικότητα εαυτού διότι πάσα αυτομετάδοσις του Θεού προϋποτίθησι την αυτοσυντήρησιν εαυτού, διά των εσωτερικών δε εν τω Θεώ διακρίσεων ο Θεός εν τη αυτομεταδόσει συντηρεί εαυτόν και εν τη αυτοσυντηρήσει μεταδίδει εαυτόν δια της αγάπης εις τον κόσμον.

 

Αφού οι Πατέρες της Εκκλησίας ημών εις τον προς τους Αρειανούς αγώνα έδειξαν ότι η Μονάς ίνα νοηθή ως κίνησις και ζωή, δέον να θεωρηθή προβαίνουσα εις Δυάδα διότι άλλως ο Θεός δεν ηδύνατο να νοηθή, ως ο Θεός ζων, ευκόλως ηδύνατο να δειχθή ότι, επειδή διά της δυάδος δεν πρέπει να αρθή η ενότης του Θεού, η νόησις αιτεί και τρίτον τι, όπερ την δυάδα ανάγει εις την ενότητα. Τούτο εδείχθη εν τω αγώνι των Πατέρων της Έκκλησίας περί του Αγίου Πνεύματος, όπερ ο Αρειανός Μακεδόνιος εθεώρει ως κτίσμα ανώτερον μετά τον Υιόν.

 

Το Ιερόν Σύμβολον της Ορθοδόξου Πίστεως

 

Επι είκοσι περίπου ήμέρας (1) [(1) Κατ' άλλους η Σύνοδος αύτη διήρκεσε 3 1/ 2 έτη, κατά δε τον Γελάσιον παρά Φωτίω 6 1/ 2 έτη αποτελουμένη εκ 256 Πατέρων.] ενασχοληθείσα η Α' εν Νικαία Ιερά Οικουμενική Σύνοδος εις τα σπουδαιότατα θρησκευτικά ζητήματα έλυσεν εντός του βραχυτάτου τούτου χρονικού διαστήματος πλην άλλων δευτερευόντων το δυσχερέστατον ζήτημα, όπερ προ μικρού είχε διαταράξη την Εκκλησίαν, καθιερώσασα την αρχήν του ομοουσίου του Πατρός και του Υιού, ην παρεδέξατο έκτοτε η Ορθόδοξος Πίστις διά του τοις πάσι γνωστού θείου και ιερού Συμβόλου, εν ω τον Υιόν του Θεού και Λόγον Θεόν αληθινόν ανεκήρυξεν ομοούσιον τω Πατρί, ήτοι της αυτής, και ουχί ομοίας, φύσεως και ουσίας τω Πατρί, επομένως την αυτήν δόξαν και εξουσίαν και κυριότητα και αϊδιότητα και πάντα τα λοιπά θεοπρεπή της θείας φύσεως ιδιώματα έχει δε επιλέξει ούτω.

 

«Πιστεύομεν εις ένα Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα, πάντων ορατών και αοράτων Ποιητήν. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν τον Υιόν του Θεού τον γεννηθέντα εκ του Πατρός μονογενή, τουτέστιν εκ της ουσίας του Πατρός, Θεόν εκ Θεού, φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο τα εν τω Ουρανώ και τα εν τη Γη, τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα, και σταυρωθέντα και ενανθρωπήσαντα, παθόντα, και αναστάντα τη τρίτη ημέρα και ανελθόντα εις τους Ουρανούς, και καθεζόμενον εν δεξιά του Πατρός και πάλιν ερχόμενον κρίναι ζώντας και νεκρούς και εις το Πνεύμα το Άγιον Τους δε λέγοντας ότι ην ποτε, ότε ουκ ην, και πριν γεννηθήναι ουκ ην, και ότι εξ ουκ όντων εγένετο η εξ ετέρας υποστάσεως η ουσίας φάσκοντας είναι, η τρεπτόν η αλλοιωτόν τον Υιόν του Θεού, τούτους αναθεματίζει η Καθολική και Aποστολική Εκκλησία»

 

Τούτο το Σύμβολον ο μεν Ιεροσολύμων Θεόδωρος πίστεως ορθήν ομολογίαν ωνόμασεν. Ο δε Ρώμης Δάμασος τείχος υπεναντίον των όπλων του διαβόλου και απλώς παρά πάσης της Εκκλησίας καλείται η χαρακτηριστική σημαία των Ορθοδόξων, η διακρίνουσα αυτούς των ψευδαδέλφων και κακοδόξων. H λέξις Σύμβολον ελήφθη κατά μεταφοράν εκ των στρατιωτικών όρων διότι σύμβολον παρ' αυτοίς καλείται το μυστικόν σύνθημα το διακρίνον τους στρατιώτας των παρεμβολών των εχθρικών στρατευμάτων.

 

Η Σύνοδος αύτη επελήφθη και του ζητήματος περί του διορισμού της ημέρας και του χρόνου της εορτής του Πάσχα, τον οποίον σήμερον κρατεί απαράλλακτον η Ανατολική Εκκλησία (Αποστλ. Κν. Ζ', και τον Α' της εν' Αντιοχεία και Συντγμ. Ράλλη και Ποτλή Τόμ. 2ος Σελ, 10), συνέταξε δε και 20 Ιερούς Κανόνας. Τα πρακτικά όμως της Ιεράς ταύτης Συνόδου δεν σώζονται ούτε Ελληνιστί ούτε Λατινιστί. Τα σήμερον σωζόμενα είναι εκείνα, άτινα συνέγραψεν ο Παμφίλου Ευσέβιος, Σωκράτης ο Σωζόμενος, ο Θεοδώρητος, ο Ιερώνυμος, και οι άλλοι, ιδίως δε όσα ο Γελάσιος ο Κυζικηνός ο ύστερον και Επίσκοπος Καισαρείας και Παλαιστίνης γενόμενος συνέγραψεν επί Ζήνωνος τω 476. Την του Γελασίου συγγραφήν ο μεν Νικήτας ο Χωνιάτης ονομάζει πρακτικά, ο δε Φώτιος Ιστορικόν μάλλον ή πρακτικόν της Συγγραφής του Γελασίου μνημονεύει και ο Ιωάννης ο Kυπαρισσιώτης (Δοσιθέου δωδεκάβιβλ. Σελ. 108).

 

Το αποτέλεσμα της A' Οικουμενικής Συνόδου

 

Διά της οριστικής λοιπόν λύσεως του ακαvθωδεστάτου και σπουδαιοτάτoυ θρησκευτικού προβλήματος, του από πολλού ήδη διχοτομήσαντος την Εκκλησίαν εις δύω αντίπαλα στρατόπεδα και την Πολιτείαν εκ τούτου διαταράξαντος, η μεν Ορθοδοξία εδέξατο το Ιερόν Σύμβολον της εν Nικαία Α' αγίας Οικoυμενικής Συνόδου, οι δε αντιδοξούντες αvεθεματίσθησαν και ο αιρεσιάρχης Άρειος μετά των πεισματωδεστέρων ομοφρόνων αυτού εξωρίσθησαν εις Γαλατίαν της Μικράς, Ασίας.

 

Οι δύω Ευσέβιοι επί μικρόν διστάσαντες να υπογράψωσι την ομολογίαν της Πίστεως ενέδωκαν τέλος εις τήν μεγάλην πλειονοψηφίαν, καθόσον μάλιστα ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος απέδειξεν ότι έχει αμετάθετον την απόφασιν να υποστηρίξη μέχρις εσχάτων τα υπό της Iεράς Συνόδου θεσπισθέντα και διά της βασιλικης αυτού χειρός επικυρωθέντα, εκδούς συγχρόνως και ίδιον κατά των αντιδοξούντων Βασιλ. διάταγμα, εν ω ρητώς ωνόμαζε τον Άρειον μαθητήν του Πορφυρίου, ενός των οπαδών της Νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, διέτασσε να καώσι τα συγγράμματα του Αρείου και επέβαλε ποινήν θανάτου κατά παντός, όστις έμελλε να φωραθή ότι κρύπτει τι τούτων των αιρετικών συγγραμμάτων. Ούτω δε απεδόθη δικαίως δόξα τω εν Yψίστοις θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.

 

Η εκ της Α' Οικουμενικής Συνόδου ωφέλεια

 

H πρώτη εν Nικαία Οικουμενική Σύνοδος αποκηρύξασα την διδακαλίαν του Αρείου έσωσε τον Χριστιανισμόν από προφανεστάτης διαστροφής. Eάν δε η Οικ. αύτη Σύνοδος δεν απεκήρυττε τον Άρειον ως κακόδοξον και αιρετικόν, η διδασκαλία αυτού, ως κατά το φαινόμενον ορθολογιστική, ήθελεν αποβή ταχέως διδασκαλία της Eκκλησίας, όπερ ολίγου δειν και μετά ταύτα εγένετο επί της βασιλείας του Αρειανού Ουάλεντος, εάν μη η Οικουμενική Α' Σύνοδος ίστατο ως προπύργιον διά των αποφάνσεών της κατά των Αρειανικών προσβολών και μη περιεχάραττε τον χώρον της αληθείας της εν Χριστώ Πίστεως.

 

Εάν δε εις τον Σωτήρα Χριστόν οφείλωμεν την αληθή γνώσιν του Θεού, εις την Αγίαν Α' Οικουμενικήν Σύνοδον οφείλομεν την υποστήριξιν αυτής διότι, εάν αύτη μη συνεκροτείτο, τολμώ να είπω ότι η αληθής Ορθόδοξος Πίστις θά εξηφανίζετο, το δε έργον της Σωτηρίας θά έμενεν ημιτελές. H συγκρότησις λοιπόν της Α' Οικουμ. Συνόδου ήτο κατά νεύσιν της Θείας Βουλής, ίνα το έργον της Σωτηρίας διαφυλάξη τέλειον, και ως ασφαλής θεματοφύλαξ παραδώση αυτό ταις κατόπιν γενεαίς. Πάντως εκ θείου Πνεύματος εκινήθησαν οι θείοι Πατέρες οι αναλαβόντες τον αγώνα κατά του Αρείου, ο δε Μέγας Αυτοκράτωρ άγιος Κωνσταντίνος κατά θείαν έμπνευσιν προέβη εις την συγκρότησιν της Αγίας Οικουμ. Συνόδου το Πνεύμα το θείον ήτο το διδόν τοις Αγίοις Πατράσι στόμα και σοφίαν, η ουκ ηδυνήθησαν αντιστήναι, ουδ' αντειπείν πάντες οι αντικείμενοι αυτής. Αυτό εδίδαξεν αυτούς αποφθέγγεσθαι περί του Ενανθρωπήσαντος Θεού και σέβειν Θεόν εν Τριάδι την αληθή και σωτήριον φιλοσοφίαν.

 

Η προς την Α' εν Nικαία Οικουμενικήν Σύνοδον οφειλομένη ευγνωμοσύνη των Χριστιανών και ιδία των Ελλήνων

 

Πρo της Ιεράς μνήμης της Iεράς ταύτης Οικουμ. Συνόδου οφείλομεν οι την Πίστιν αυτής ομολογούντες να αποκαλυπτώμεθα και μετά σεβασμού το όνομα αυτής να εορτάζωμεν ετησίως, όπως έργω εκδηλώμεν ό, τι λόγω παραδεχόμεθα να εκχέωμεν δε τας καρδίας ημών προς τον Θεόν εξ' αισθήματος ευγνωμοσύνης και να δοξάζωμεν τους Αγίους Πατέρας, τους αηττήτους προμάχους της ορθοδόξου Πίστεως ψάλλοντες εναρμονίως όσα αυτοί καλώς εδογμάτισαν και εμελώδησαν.

 

Και μεταξύ μεν των θεσπεσίων ανδρών, οίτινες διέλαμψαν κατά την μεγάλην εκείνην εποχήν της κρίσεως και της ακμής της θρησκείας, εν τη οφειλομένη ευγνωμοσύνη ημών πρέπει πάντως να κατέχη την εξαιρετικήν θέσιν ο πρώτος απάντων και καθηγούμενος Μέγας Αθανάσιος διότι ούτος θεσπίσας ότι «Πίστις καθολική αύτη εστίν ίνα ένα Θεόν εν Τριάδι και Τριάδα εν Mονάδι σεβώμεθα, μήτε συγχέοντες τας υποστάσεις, μήτε την ουσίαν μερίζοντες», απεσκυβάλισεν εις τους απίστους πάντα, όστις δεν απεδέχετο ολόκληρον την σειράν των αρρήτων τούτων αληθειών, διήνοιξεν ανυπέρβλητον χάσμα μεταξύ Αρείου και Εκκλησίας οχυρώσας την Χριστιανικήν ενότητα διά πανοπλίας, ήτις επήρκεσεν αυτή επί πεντεκαίδεκα όλους αιώνας, και διά της ασφαλείας, δι' ης περιέβαλε την Πίστιν, εμφυσήσας θάρρος και πειθώ ακαταγώνιστον εις άπαντας τους Κήρυκας του θείου Λόγου από των χρόνων αυτού μέχρι σήμερον.

 

Αλλά και οι μετά του Αγίου Αθανασίου ευθαρσώς και γενναίως συναγωνισάμενοι 318 Θεοφόροι Πατέρες παρά πάντων μεν των Χριστιανών δέον να ώσι σεβαστοί, κατ' εξοχήν όμως παρά των Ελλήνων διότι ούτοι πλην του θρησκευτικου λόγου, δι' ον οφείλουσιν ευγνωμοσύνην προς αυτήν, έχουσι και λόγους πολιτικούς, λόγους εθνικούς, δι' ους οφείλουσι να τιμώσι και γεραίρωσι την μνήμην αυτής. Και τω όντι εν τη Ιερά ταύτη Συνόδω ο διασπαρείς Ελληνισμός από του Μεγάλου Αλεξάνδρου του προπαρασκευάσαντος την οδόν του Χριστιανισμού υπό Αυτοκράτορα τον Μέγαν Κωνσταντίνον, Ρωμαίον μεν το γένος και την αρχήν, αλλ' Έλληνα την διάθεσιν διά την επίδρασιν της θρησκείας της Ελληνικώς αναπτυχθείσης, συναθροίζεται από των περάτων του Ρωμαικού κράτους εν Nικαία, ίνα κανονίση την πίστιν των Ρωμαίων υπηκόων αυτού, αυθεντικώς αποφανθή κατά της παλαιάς πλάνης, και ανακηρύξη την ορθήν διδασκαλίαν, ην ώφειλεν η Οικουμένη άπασα να ασπασθή, ως τον κανόνα και οδηγόν της αληθείας της κανονιζούσης τα ευγενέστερα του άνθρώπου αισθήματα.

 

Εν ταύτη ο Ελληνισμός ενίκησεν ουχί μόνον την αίρεσιν, αλλά και την εθνικήν πλάνην της παλαιάς λατρείας και την Ρωμαϊκήν εξουσίαν εν ταύτη εξεδηλώθη η ισχύς του Ελληνικού στοιχείου αύτη δε υπήρξεν ο πρώτος σπινθήρ του αναλάμψαντος μετά ταύτα Eλληνισμού αύτη ήτο η πρώτη ζύμη η συγκεντρώσασα περί εαυτήν και ζυμώσασα όλον τον Ρωμαϊσμόν, ον εντός ολίγου ανέδειξεν Eλληνισμόν, και αύτη ην το χωνευτήριον το καθαρίσαντα στοιχεία του κράτους και αναχωνεύσαν το Βυζαντινόν Eλληνικόν βασίλειον.

 

H Eλληνική φιλοσοφία εν αυτή διέλαμψεν, ο δε Πλάτων και ο Αριστοτέλης ήσαν οι επίκουροι της αληθείας πρόμαχοι. Πάντως λοιπόν η θεία Πρόνοια παρουσίασεν αυτούς προ του Χριστιανισμού, όπως βοηθήσωσιν αυτόν εν τη πάλη κατά του ψεύδους. Εν τη Συνόδω ταύτη έστη το τρόπαιον του Eλληνισμού εν ταύτη ο Eλληνισμός, ως άλλη Αθηνά ανέθορεν εκ της κεφαλής του Ρωμαϊκού κράτους, όπως διευθύνη διά της σοφίας αυτής τας συνειδήσεις των ανθρώπων και συμβουλεύση τα άριστα.

 

Η Νίκαια, η Eλληνικωτάτη αύτη πόλις, ήτο ο θρίαμβος των Αθηνών κατά της Ρώμης, ήτο η πτώσις αυτής και η ανόρθωσις της Κωνσταντινουπόλεως, της νέας πρωτευούσης του Ελληνισμoύ εν ταύτη ανεφάνη η ισχύς αυτού, ανεδείχθη το κράτος αυτού και διέλαμψεν η περιφάνεια του πνεύματος αυτού. Ιδού εν αυτή τα πάντα Ελληνικά, τά Μέλη της Συνόδου, η Γλώσσα, αι συζητήσεις, τα Πρακτικά, τα Βουλεύματα και εν γένει πάντα τα χαρακτηρίζοντα Eλληνικήν Βουλήν. H Σύνοδος αύτη είναι τιμητικόν παράσημον, το οποίον ετίμησε, τιμά και θα τιμά το στήθος παντός Έλληνος εν αυτή εδείχθη ότι ο Ελληνισμός δεν θνήσκει, αλλ' ότι πίπτων εγείρεται ισχυρότερος, ότι έχει το μυστήριον να κατακτά πνευματικώς τους κατακτώντας τας χώρας του, και ότι προώρισται να ζη, όπως ζωογονή.

 

Η Α' Οικουμενική αύτη Σύνοδος δέον να διδάξη τα έθνη και τους λαούς ότι οφείλουσι να σέβωνται και τιμώσι τον Ελληνισμόν διά τε τας μεγάλας εκδουλεύσεις, ας παρέσχε τη ανθρωπότητι εν γένει, και διά τα ιδιάζοντα πλεονεκτήματα αυτού, δι' ων δύναται να φαίνηται αείποτε ωφέλιμος τη ανθρωπότητι. Τοιαύτη η πρώτη Αγία Οικουμενική Σύνοδος, και τοιαύται αι αρεταί και αι υπηρεσίαι αυτής προς τε την ανθρωπότητα και ιδίως προς τον Ελληνισμόν διό πάντες μεν οφείλουσι να τιμώσιν αυτήν, ιδίως όμως ο Ελληνισμός διότι αύτη υπήρξε δι' αυτόν ναυς περισώσασα και αναδείξασα θρησκείαν και εθνικότητα.

 

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου "Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι της του Χριστού Εκκλησίας", εκδοθέν το πρώτον το 1892.

 

πηγή

Η Κλιματική Αλλαγή είναι φυσιολογική και αέναη φυσική διαδικασία και δεν μπορεί να ελεγχθεί

Μετάφραση: Απολλόδωρος

19 Απριλίου 2024 | Frits Byron Soepyan | Διαβάστε το εδώ
 

Η NASA υποστήριξε ότι «η Γη θερμαίνεται με πρωτοφανή ρυθμό» και ότι «η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι η κύρια αιτία». Άλλοι πρότειναν να δαπανηθούν τρισεκατομμύρια δολάρια για τον έλεγχο του κλίματος. Είμαστε όμως εμείς οι άνθρωποι υπεύθυνοι για την κλιματική αλλαγή; Και τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό;

 

«Το κλίμα του πλανήτη Γη δεν σταμάτησε ποτέ να αλλάζει από τη γένεση της Γης, άλλοτε σχετικά γρήγορα, άλλοτε πολύ αργά, αλλά πάντα σίγουρα», λέει ο Patrick Moore στο βιβλίο Fake Invisible Catastrophes and Threats of Doom (Ψεύτικες αόρατες καταστροφές και απειλές ολέθρου). «Η ελπίδα για ένα “τέλειο σταθερό κλίμα” είναι τόσο μάταιη όσο και η ελπίδα ότι ο καιρός θα είναι ο ίδιος και ευχάριστος, κάθε μέρα του χρόνου, για πάντα».

 

Με άλλα λόγια, η κλιματική αλλαγή είναι φυσιολογική και φυσική διαδικασία και μπορείτε να ξεχάσετε τον έλεγχό της.

 

Για παράδειγμα, μια σημαντική επιρροή του καιρού και του κλίματος είναι οι ηλιακοί κύκλοι που καθοδηγούνται από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου σε περιόδους οκτώ έως 14 ετών. Απελευθερώνουν ποικίλες ποσότητες ενέργειας και παράγουν σκοτεινές ηλιακές κηλίδες στην επιφάνεια του Ήλιου. Οι επιπτώσεις των ηλιακών κύκλων στη Γη ποικίλλουν, με ορισμένες περιοχές να θερμαίνονται περισσότερο από 1°C και άλλες να ψύχονται.

 

Οι κλιματικές αλλαγές συμβαίνουν ως αποτέλεσμα των διακυμάνσεων στην αλληλεπίδραση της ηλιακής ενέργειας με το στρώμα όζοντος της Γης, το οποίο επηρεάζει τα επίπεδα του όζοντος και τις θερμοκρασίες της στρατόσφαιρας. Αυτά, με τη σειρά τους, επηρεάζουν την ταχύτητα των ροών των ανέμων από τα δυτικά προς τα ανατολικά και τη σταθερότητα της πολικής δίνης. Το αν η πολική δίνη παραμένει σταθερή και κοντά στην Αρκτική ή βυθίζεται προς τα νότια καθορίζει αν οι χειμώνες στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη του Βόρειου Ημισφαιρίου θα είναι βαρείς ή ήπιοι.

 

Εκτός από τους ηλιακούς κύκλους, υπάρχουν τρεις κύκλοι Milankovitch (Milankovitch cycles) που κυμαίνονται σε μήκος από 26.000 έως 100.000 έτη. Περιλαμβάνουν την εκκεντρότητα ή το σχήμα της ελλειπτικής τροχιάς της Γης γύρω από τον Ήλιο. Μικρές διακυμάνσεις στο σχήμα της τροχιάς επηρεάζουν τη διάρκεια των εποχών. Για παράδειγμα, όταν η τροχιά μοιάζει περισσότερο με οβάλ παρά με κύκλο, τα καλοκαίρια στο βόρειο ημισφαίριο είναι μεγαλύτερα από τους χειμώνες και οι άνοιξες είναι μεγαλύτερες από τα φθινόπωρα.

 

Οι κύκλοι Milankovitch περιλαμβάνουν επίσης την λοξότητα, ή τη γωνία που γέρνει ο άξονας της Γης. Η κλίση είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν εποχές, και όσο μεγαλύτερη είναι η κλίση της Γης, τόσο πιο ακραίες είναι οι εποχές. Οι μεγαλύτερες γωνίες κλίσης μπορούν να προκαλέσουν το λιώσιμο και την υποχώρηση των παγετώνων και των παγοκαλύψεων, καθώς κάθε ημισφαίριο δέχεται περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και λιγότερη κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

 

Τέλος, η περιστρεφόμενη Γη, όπως ένα παιγνιοτόπ, ταλαντεύεται ελαφρώς στον άξονά της. Γνωστή ως μετάπτωση, αυτός ο τρίτος κύκλος Milankovitch προκαλεί εποχιακές αντιθέσεις που είναι πιο ακραίες στο ένα ημισφαίριο και λιγότερο ακραίες στο άλλο.

 

Κινούμενοι από το διάστημα στη Γη, τα ωκεάνια και τα ρεύματα του ανέμου επηρεάζουν επίσης το κλίμα. 

 

Για παράδειγμα, σε κανονικές συνθήκες στον Ειρηνικό Ωκεανό, οι εμπορικοί άνεμοι πνέουν από ανατολικά προς δυτικά κατά μήκος του Ισημερινού, ωθώντας τα θερμά επιφανειακά ύδατα από τη Νότια Αμερική προς την Ασία. Κατά τη διάρκεια του Ελ Νίνιο, οι εμπορικοί άνεμοι εξασθενούν και το θερμό νερό αντιστρέφει την κατεύθυνση, κινούμενο ανατολικά προς τη δυτική ακτή της Αμερικής. Άλλες φορές, κατά τη διάρκεια της La Niña, οι εμπορικοί άνεμοι γίνονται ισχυρότεροι από το συνηθισμένο και περισσότερο θερμό νερό ωθείται προς την Ασία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, αυτά τα φαινόμενα προκαλούν σε ορισμένες περιοχές να γίνουν θερμότερες, ψυχρότερες, υγρότερες ή ξηρότερες από το συνηθισμένο.

 

Εκτός από το Ελ Νίνιο και τη Λα Νίνια, υπάρχει επίσης η ταλάντωση του Βόρειου Ατλαντικού, η οποία οφείλεται στη χαμηλή ατμοσφαιρική πίεση στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, κοντά στη Γροιλανδία και την Ισλανδία (γνωστή ως υποπολικό χαμηλό ή ισλανδικό χαμηλό) και στην υψηλή ατμοσφαιρική πίεση στον κεντρικό Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό (γνωστή ως υποτροπικό υψηλό ή υψηλό των Αζορών). Η σχετική ισχύς αυτών των περιοχών χαμηλών και υψηλών ατμοσφαιρικών πιέσεων επηρεάζει το κλίμα στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά και στην Ευρώπη, επηρεάζοντας τόσο τις θερμοκρασίες όσο και τις βροχοπτώσεις.

 

Παρομοίως, οι κυψέλες Hadley είναι ο λόγος που η Γη διαθέτει τροπικά δάση στον ισημερινό, τα οποία οριοθετούνται από ερήμους στα βόρεια και στα νότια. Επειδή ο Ήλιος θερμαίνει τη Γη περισσότερο στον Ισημερινό, ο αέρας εκατέρωθεν του Ισημερινού είναι ψυχρότερος και πυκνότερος. Ως αποτέλεσμα, δροσερός αέρας πνέει προς τον Ισημερινό καθώς ο θερμός, λιγότερο πυκνός αέρας του ισημερινού ανεβαίνει και ψύχεται, απελευθερώνοντας υγρασία ως βροχή και δημιουργώντας πλούσια βλάστηση. Ο ανερχόμενος, ξηρότερος αέρας φτάνει στη στρατόσφαιρα, πνέοντας βόρεια και νότια, για να εγκατασταθεί σε περιοχές που έχουν καταστεί άνυδρες λόγω της έλλειψης ατμοσφαιρικής υγρασίας.

 

Αυτά και άλλα φαινόμενα που επηρεάζουν το κλίμα μας είναι πέρα από τον έλεγχο του ανθρώπου.

 

Αυτό το σχόλιο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην Real Clear Markets στις 30 Μαρτίου 2024.

 

Ο Frits Byron Soepyan, επιστημονικός και ερευνητικός συνεργάτης του CO2 Coalition, έχει διδακτορικό στη χημική μηχανική από το Πανεπιστήμιο της Tulsa και έχει εργαστεί ως μηχανικός συστημάτων διεργασιών και ερευνητής σε έργα που σχετίζονται με την ενέργεια.

 

Δικτυογραφία:

Climate Change Is Normal and Natural, and Can't Be Controlled - CO2 Coalition

https://co2coalition.org/2024/04/19/climate-change-is-normal-and-natural-and-cant-be-controlled/